Sweethearts

Amber nee!!!!

De schooldag ging snel voorbij en toen Nick naar zijn fiets stapte begon het hevig te regenen. De zon verstopte zich achter de zwarte wolken en kleine druppels landden op zijn gezicht. Naast zijn fiets zag hij het briefje dat hij normaal aan Amber zou geven. De jongen van de hoogste graad moet het laten vallen hebben. Opgelucht en blij raapte hij het op en smeet het vervolgens in de vuilbak die aan het uiteinde van de fietsenstalling stond. Hij deed zijn slot open en pakte zijn fiets. Hij vertrok, het begon harder te regen en na 10 minuutjes was hij thuis. Hij zette zijn fiets binnen en ging naar boven. Hij was klets nat dus ging hij andere kleren aan doen. Toen hij naar boven ging dacht hij aan Amber die hij al sinds vrijdag niet meer gezien had. Hij dacht erover om bij Amber te gaan en haar de ingevulde mappen te geven zodat ze haar mappen misschien kon aanvullen en zo zou hij het kunnen uit praten dat het een truc was.

Na 15 minuten wanneer het minder aan het regen was ging hij op z'n fiets en fietsten een tiental minuten tot hij bij Ambers huis aankwam. Hij parkeerde zijn fiets en belde aan. Hij hoopte dat er deze keer iemand zou open doen en yes de moeder kwam open doen. Hij vroeg of Amber er misschien was. Maar triest zei de moeder dat ze in het ziekenhuis lag. Nick verschoot en vroeg meteen of het met haar goed ging en in welk ziekenhuis ze lag.

"Het gaat niet zo goed met haar", zei de moeder met tranen in haar ogen.

"Hoe komt het", zei Nick triest.

"Ze is vrijdag door een auto aangereden".

"In welk ziekenhuis ligt ze?" Vroeg Nick.

"In het ziekenhuis van Develden.

Nick knikte en ging er van door. Hij fietste zo snel mogelijk naar het ziekenhuis van Develden. Eenmaal daar zette hij zijn fiets tegen een muur en ging naar binnen. Aan het secretariaat vroeg hij waar Amber Vereulen lag en na nog een paar andere belangrijke vragen beantwoord te hebben, ging hij snel met de ruime lift naar boven. Hij zocht snel kamer 112 en toen hij het vond ging hij rustig en stil naar binnen. Het was een donkere kamer. Er brandde maar een lamp die boven het bed waar Amber op lag zat. Ze was ernstig gewond en zat voor de helft in het gips. Ze zag er wit uit en had haar ogen toe. Met Schrik kwam Nick dichter bij het bed staan. Haar hartslag was laag en ze ademde heel langzaam. Nick wreef over haar wang die ijskoud aanvoelde. De deur ging opeens rustig open, Nick verschoot, het was een dokter.

"Bent u de broer?"Vroeg hij plots heel stil.

"Euhh, nee, ik ben een vriend van school".

De dokter knikte.

"Wat heefte ze?"Vroeg Nick bezorgd.

"Ze heeft een gebroken been en arm en een ernstige hersenschudding".

Nick verschoot, zou ze dan niks meer weten. Zou ze me vergeten hebben.
Hij besefte wel dat ze misschien niet meer wist van dat ding met Emmy. Na een vijftal minuten moest Nick weg van de dokter want ze gingen een hersenscan maken die ongeveer een twintigtal minuten ging duren. Nick wou niet weg. Hij wou bij Amber blijven maar gehoorzaam ging hij in de gang. Hij besloot om te wachten...