Dziewięciu wybranych : początek

3.Nowy początek

Cześć WSZYSTKIM 
JESTEM BARDZO WDZIĘCZNA WSZYSTKIM, KTÓRZY TUTAJ DOTARLI. TO DLA MNIE BARDZO WAŻNE ŻEBY WIEDZIEĆ CO MYŚLICIE.  JESTEM OTWARTA NA WSZYSTKO.  PROSZĘ DODAWAJCIE KOMENTARZE KAŻDY BĘDZIE WARTOŚCIOWY <3 <3 STARAM SIĘ PUBLIKOWAĆ JAK NAJSZYBCIEJ ŻEBY STWORZYĆ SZYBKO ZARYS HISTORII :D CZEKAM NA WAS KOCHANI ! 



Co ja narobiłam! A może to był zły sen? Błagam żeby to był zły sen. Niestety ból głowy i Sahara w ustach raczej wskazywały na to że to była moja żenująca rzeczywistość. Jest 7 rano. Pierwszy dzień na studiach zajęcia od 8 do 19 a ja wyglądam na spoconego menela od którego wali alkoholem. Grunt to dobre pierwsze wrażenie. Ehh Grunt to dobre pierwsze wrażenie!-wykrzyczałam na głos w rozpaczy. Aż mi się płakać zachciało ze swojej durnej nieodpowiedzialności. Z bólem głowy oraz w panice zaczęłam przeszukiwać mojej kosmetyczkę w której miałam leki na niespodziewane zdarzenia. To było turbo niespodziewane. No dobra nieplanowane, choć sama zgotowałam sobie ten los. Znalazłam aspirynę i wrzuciłam do kubka znalezionego w aneksie od razu dwie. Nawet syk aspiryny w kubku potęgował ten ból. Ale mam kaca. W tak ważnym dniu. Jedyne co mnie może uratować to prysznic. Trochę mi poprawił samopoczucie. Ubrałam się w swoje najlepsze spodnie i białą bluzkę. Zrobiłam najlepszy makijaż na jaki było mnie stać w tym momencie. Ale nawet ja nie wierzyłam, że to przykryje mój ból fizyczny i psychiczny z zaistniałej sytuacji. Ile ja w ogóle spałam? Może z 5 godzin. Gotowa do wyjścia spojrzałam na siebie w lustrze. -To będzie wspaniały dzień- Syknęłam do siebie z sarkazmem.
Jak do tego doszło? W myślach ciągle goniło mnie to pytanie kiedy analizowałam wczorajszy wieczór w drodze na zajęcia.

Po spotkaniu na klatce z Peterem poszliśmy do pokoju wspólnego, okazało się, że w międzyczasie pojawiło się jeszcze kilka osób. W sumie było nas tam 16 łącznie ze mną. Skąd to Pamiętam – Bo zanim Ian wzniósł toast krzyczała przez chwilę- 16 ? 16? Czy jest cała 16? 1,2,3,10,14, nie ruszać się jak do was mówię! 1,2,5, dobra na oko wszyscy są, a jak ich nie ma to mają przesrane. Cisza! – i tak jak powiedział tak się stało. Wszyscy stanęli jak wryci, z wyjątkiem Khloe, która stojąc przy grupce niedaleko mnie w tej chwili przysunęła się jednym krokiem do mnie tak, że stykałyśmy się ramionami. Jak wszyscy wiedzą, ci którzy byli z nami na Kanarach, a dla tych których nie było powiem to jeszcze raz. Z Mariam kontakt jest utrudniony. Nie wiemy co się dzieje. Nasi mówią że ostatnio kontakt był z nią w Mauretani. Ale biorąc pod uwagę, że jest w części świata którą traktuje jak dom to nie ma ochoty się zapewne kontaktować. No a co do drugiego ważnego wydarzenia mamy nową, która mieszka od dziś w 42 z Mariam. Przez salę przeszła fala cichych szeptów, z której nie potrafiłam wyciągnąć kształtnych zdań. -No podejdź do mnie Luna. -koleżanka szturchnęła mnie lekko i uśmiechnęła się próbując dodać mi otuchy i odwagi ale to nie pomogło. Nieśmiało pokierowałam się w stronę Iana. -Luna Kowalski proszę państwa. Jeszcze nic nie wie a i ja nic jeszcze nie wiem co dalej więc nie zadawać jej głupich pytać. Jeżeli coś byś chciała wiedzieć mała to pytaj mnie. Resztę dowiecie się jak się spotkamy i jak Paolo przyjedzie z Kolumbii. Na razie zajmujcie się swoim życiem i bądźcie szczęśliwi -co za łaskawiec pomyślałam. – To zdrowie nowej – każdy uniósł drinka lub co to miał w ręce i wypił toast.

I do tego momentu było wszystko w porządku.

Tłum przeszedł do swoich zajęć. Obgadywania z tymi co byli na Karaibach tego co się tam stało ci którzy zostali w NY mówili o ostatnich wydarzeniach na miejscu. Zastanowiło mnie to, że ci którzy zostali mówili o wydarzeniach do których szary człowiek nie miał dostępu. O galach, pokazach mody, bywaniu w klubach i restauracjach i nowym menu restauracji z gwiazdką Michelin. Ktoś w grupie rzucił „na 3 gwiazdki to on nie zasługuje. 2 to max."
Zasłuchana nie zauważyłam jak Ian przedzierał się w moim kierunku a kiedy już to dostrzegłam było za późno. – Hej i jak już się przyzwyczaiłaś? -Objął mnie swoim wytatuowanym ramieniem, a żołądek podskoczył mi do gardła. Niby był uprzejmy ale nie spodziewałam się kontaktu fizycznego. Był dużo wyższy i większy ode mnie. Gdybym nawet próbowała się wyrwać a on zdecydowałby inaczej nie miałabym szans. – Wiesz to normalne że początkowo niektórzy będą nieufni. Będą podejrzliwi co do twojej osoby. Ale to z jednego powodu. Cała nasza 9 z 2 piętra jest jak rodzina. Jesteśmy bardzo blisko. Wiemy o sobie wszystko. Dosłownie wszystko i musimy być ze sobą szczerzy, bo słabość każdego z nas to słabość grupy. W zeszłym roku na 3 dołączył P. też byli nieufni a teraz jest pierwszym do awansu na drugie.
A nie Khloe? -wtrąciłam trochę prowokująco. Jego usta wykrzywił chwilowy grymas – To jest bardziej skomplikowany temat ale jak postanowisz zostać z nami to wszystko zrozumiesz. Są ważniejsze sprawy do obgadania. Na przykład to że pomagamy rozwiązywać sobie wszystkie problemy, od tych związanych z uczelnią przez te rodzinne i pamiętaj, że najmniejszym są pieniądze.