Love or hate 🥀 (Completed ✅)

ᴄʜᴀᴘᴛᴇʀ 𝟹𝟷 🥀

" ජන්කුක් දැන්වත් මේ දේවල් හංගන් ඉන්න එක නවත්තපන්...!!! "

යුන්ගිගේ හඬ නිහඬ ලයිබ්‍රි එක පුරාම රැව් දුන්නා...ඒ ඇහිබම ලං වෙලා තිබ්බා...තමන්ගේ වචනත් එක්ක මේසේට ගහපූ පාර නිසා යුන්ගිගේ අත මේ වෙනකොටත් රතු පාට වෙමින් සියුම් වේදනාවක් ඒ අල්ල පුරාම පැතිරෙමින් තිබුනා....

නමුත් යුන්ගි කෑගැහුව්ව කිසිම දෙයක් ඕනාවටත් වඩා හිතන්න නොගිය ජන්කුක් බැල්කනියත් ලයිබ්‍රි එකත් වෙන් වෙන්න හදලා තිබ්බ විශාල ජනේලේ ඉස්සරහා හිටන් ගැඹුරු හුස්මක් එලියට පිට කරන ගමන්ම පුරහඳ පෑවූ කලුවර අහස දිහාවට නෙත් යොමාගෙන හිටියා...

ජන්කුක් තමන්ගේ කිසිම වචනයක් තබ සතේකට මායිම් නොකරන බව තේරුම් ගිය යුන්ගි හිතට නැගුන ආවේගේ පිට කරන්නත් එක්ක හුස්මක් පහල දාලා එතනම තිබ්බ ලෙදර් පුටුව අදින ගමන් ඒ උඩට වැටුනා....

" උබ කවදා වෙනකන් මේවා ඉවසනවාද කියන්න මට තේරෙන්නේ නැහැ ජන්කුක්..."

" මට තව ටික කාලයක් දෙන්න...එදාට මං හැමදේම කියන්නම්..."

" කවදාටද ? කවදාටද උබ ටේහියුන්ග්ට ඇත්ත කියන්න ඉන්නේ..."

" ඉක්මනින්ම "

" උබ අවුරුදු දහයකට පස්සේ ටේහියුන්ග්ව හම්බුනාම ඔය වචන ටික මට දහදොලොස් වතාවකට වඩා රිපීට් කරලා ඇති ජන්කුක්....ඒත් කෝ ? උබ තාමාත් එක කෙල බිඳක් එලියට දැම්මාද ? "

" මං කිව්වා නේ යුන්ගි...ඒක මං වේලාව ආවාම කියන්නම්..."

ජන්කුක් කියද්දි යුන්ගි නැවතත් මේසේට අත් දෙකෙන්ම ගහන ගමන් ඉදගෙන හිටිය පුටුවෙන් නැගිට්ටා...