Roommate ➳ N.H

02.

Enkele maanden eerder

''Niall, er zijn genoeg appartementen, deze is gewoon te duur.'' Maak ik hem duidelijk. We waren momenteel aan het kijken naar appartementen. Ja, je leest het goed, Niall en ik gaan samen wonen.

''Maar Suuuuuuus, mijn ouders kunnen-'' Ik kap hem af. ''Ik wil niet dat je ouders blut worden dankzij ons.'' Lach ik. Niall gromt wat en we lopen samen naar de auto. ''Hmpf, oké dan.'' Stemt hij in.

''Op naar het volgende appartement.'' Zegt hij enthousiast, en ik kan het niet laten om te lachen.

-------

Na 3 dagen op appartementen tocht te zijn geweest, hebben we eindelijk ons plekje gevonden. Er staan al een aantal meubels in, en het begint al wat meer op een huis te lijken.

''Suuuus, wil je me even helpen met de tafel?'' Vraagt Niall, terwijl hij met een rood hoofd van inspanning de tafel probeert te tillen. Ik knik, en stop waar ik mee bezig was, om hem te hulp te schieten.

Zodra te tafel staat besluiten we eerst even een eetpauze te houden.

''Dus, wat vind je er tot nu toe van?'' Vraag ik hem, terwijl hij brood klaarmaakt voor ons beiden. Ik zit op de keukentafel. Hij draait zich naar mij toe en komt tussen mijn benen instaan. Hij kijkt even aandachtig de woning rond, en begint dan te grijnzen. ''Ik denk dat we het goed gefixt hebben.'' Zegt hij terwijl hij me een speelse klap op mijn knie geeft. Ik glimlach en knik dan. ''Zeker weten Horan, zeker weten.''

-----------

Die avond staan bijna alle meubels erin. Hier en daar moet nog wat decoratie komen om de boel wat op te fleuren, maar voor zover ben ik erg blij met het resultaat.

We zitten samen op de bank, mijn benen over Nialls schoot heen geslagen, en hij die aandachtig naar een voetbalwedstrijd zit te kijken. Ondertussen kijk ik stiekem naar zijn gezicht. Zijn mooie blauwe ogen vinden mijne, en ik kijk snel weg. Hij gooit een kussen in mijn gezicht en een gil ontsnapt mijn mond.

''Klootzak.'' Grom ik hem toe. Ik bijt op mijn wang om niet te grijnzen. Elke keer wordt ik er weer aan herinnerd hoeveel geluk ik wel niet met Niall heb. Ik zou niet weten wat ik zonder hem zou moeten. Hij is mijn aller beste vriend, en ik zou het niet anders willen. Alhoewel, ik kan het niet ontkennen dat ik gevoelens voor hem heb. Ik heb het hem alleen nog nooit verteld omdat hij niet hetzelfde voor mij voelt, en ik wil dingen tussen ons niet ongemakkelijk maken.

''Wat zei jij daar?'' Hij zet mijn voeten zachtjes op de grond neer en komt met een grijns naar mij toe gekropen over de bank. Hij plaatst zijn vingers op mijn buik, en voordat ik kan protesteren begint hij mij te kietelen. Ik gier het uit van het lachen, en de tranen stromen over mijn wangen. Meerdere keren probeer ik hem van mij af te schudden, maar ik weet dat dit niet gaat werken. Ik krijg buikpijn en als Niall zo niet gauw ophoudt weet ik niet als ik straks nog wel leef.

Eindelijk stopt de blonde jongen en gaat met een plof bovenop mij liggen. Zijn geblondeerde haren kriebelen in mijn neus. Ik grinnik even en aai dan zachtjes over zijn hoofd heen.

''Tientonner.'' Grinnik ik. ''Ik wou gewoon een knuffel Suus.'' Zegt hij schattig, en ik zucht. ''Serieus Niall, je bent zwaar. Ooit gehoord van sporten.'' Plaag ik hem. Hij weet dat hij een goddelijk lichaam heeft, en hij houdt ervan om ermee te pronken. Maar mij hoor je niet klagen. Ik vind het niet erg om hem 's ochtends tegen te komen, in alleen zijn pyjama broek. ''Oh shut up Looijenga, ik weet hoeveel je van mijn lichaam houdt.'' Grijnst hij. ''Wat jij wilt.'' Zucht ik, terwijl ik hem van mij afduw.

Ik sta op van de bank en loop richting de keuken om wat drinken te pakken. Ik ben net van plan om aan Niall te vragen als hij ook wat wil drinken, maar ik wordt tegengehouden door een harde bonk. Ik loop snel naar de kamer, waar ik Niall op de grond zie zitten. Hij wrijft met een pijnlijk gezicht met zijn hand over zijn voorhoofd. Ik daarentegen gier het uit van het lachen, en eindig uiteindelijk naast hem op de grond, niet in staat om nog langer op mijn benen te kunnen staan.

Het duurt niet lang voordat ook Niall mee lacht.

Blijkbaar was hij met zijn voet achter de bank blijven haken, en met zijn hoofd vol tegen de vloer aan gevallen. Als ik uitgelachen ben ga ik weer rechtop zitten. Hij volgt mijn voorbeeld, en komt naast mij zitten. Hij wijst naar zijn voorhoofd, waar zich langzaam maar zeker een dikke een dikke bult groeit.

''Kusje erop?'' Hij trekt een zielig gezicht, en maakt zoengeluidjes. Mijn buik begint te draaien, en ik weet niet goed hoe ik hierop moet reageren, dus geef ik hem snel een klein kusje.

Als ik hem weer aankijk heeft hij een grote grijns op zijn gezicht. Ik geef hem een speelse klap tegen de achterkant van zijn hoofd en sta dan op, om vervolgens weer naar de keuken te lopen.