liar. / woosan

ÖZEL BÖLÜM

3 yıl sonra..

Ölümünden, o kara günden koskoca 3 yıl geçmişti bile. Hâlâ duyguları ilk günki gibi taze, bir o kadar da acı vericiydi.
Bilirsiniz, dert içinde yüzerken zaman çok acımasız oluyor. Çok hızlı bir şekilde gelip geçiyor, ne olduğunu anlamadan diğer bir darbe yiyorduk.

Aklındaki negatif düşünceleri kafasına sallayarak geçiştirmeye çalıştı. En azından yıldönümünde onu mutlu bir şekilde karşılamak istiyordu. Kucağına sıkıştırdığı gül buketini bedeninden uzaklaştırmış, yağmurdan ıslanan, toprak kokan mezarına eğilerek bırakmıştı. Eğilirken bir avuç toprağı parmakları arasına almış, koklayarak, sanki yıllardır çektiği hasretini ve pişmanlığını yatıştırıyordu. Gözyaşları yüzüne teker teker düşerken, diğer elinin arasındaki parmaklar onu rahatlatmaya çalışır gibi elini sıkmıştı. Kafasını sağa doğru çevirince Seonghwa'yla göz göze gelmişti.

"Ben yaşamamalıydım,Hwa."

Elinin tersiyle yüzüne düşen damlaları silerken sesini yükseltmişti.

"O sikik gün beni kurtarmasaydın, şu an burada ben yatıyor olacaktım, onun yanında!"

"San..senin suçun değil, ikimiz de biliyoruz. Bizim suçumuz değil."

Seonghwa'nın içinde bir gram da olsa pişmanlık yoktu. San onun olduğu için isteğine varmıştı. San elini onunkilerden çekerek, son kez sevgilisinin mezarına bakmış, Seonghwa'ya da kısa bir bakış attıktan sonra arkasını dönüp, uzaklaşmıştı.

Seonghwa yüzünde beliren sırıtışla, eğilmiş ve elini Wooyoung'un mezarında gezdirmeye başlamıştı.

"Gördün mü? San sonunda bana kaldı, umarım bizi görüyorsundur, sensiz mutluyuz."

Ayağa kalkarken etrafa bakınmış ve arkasını dönerek mırıldanmıştı.

"İyi ki geberdin, Wooyoung"

Ve uzaklaşarak oradan ayrıldı..

————————

AKADAŞLAR NEREDEYSE ÜÇ YIL OLMUŞ, YILBAŞI İÇİN ÖZEL BİR BÖLÜMDÜ BU. VE EVET ŞEREFSİZ OLDUĞUMU BİLİYORUM.🤘🏻🥴