Guived

Theobalt

Met Theobalt naast me komt mijn moeder binnen. 'Ik ben thuihuis.' Roept ze. 'Hoi mam' roep ik terug terwijl Theobalt me een beetje angstig aankijkt. 'Sssst.' Sis ik zachtjes en net als ik dat doe komt mijn moeder binnen. 'Hey meid hoe was je...KAT!' schreeuwd ze als ze Theobalt ziet. Theobalt schrikt maar kan hem net nog op mijn schoot zetten. 'Wat doet die kat hier! Ik wil geen kat! Hoe kom je eraan!' Roept ze. Ik zucht 'mahaam, die kat liep buiten en ik hoorde hem mauwen en hij is hetzelfde als ik ben!' snauw ik haar toe. Mijn moeder kijkt me verbaasd aan en zegt dan ' het zelfde als jij?' 'Ja hetzelfde als ik ' antwoord ik op mijn moeder. 'Wit stipje' zeg ik en wijs naar zijn staart. 'Mhhh' zegt mijn moeder. 'Theobalt' zeg ik voor ze ook nog maar iets kan zeggen en ik zet hem neer en loop naar boven, zonder dat ik iets gezegd heb loopt hij achter me aan.

Ik ga op mijn bed zitten. Ik kijk weer naar de foto. Arthur. Theobalt komt naast me zitten en geeft me kopjes. 'Theobalt stop' Zeg ik verdrietig. Maar Theobalt stopt niet en ik kijk hem geërgerd aan. Maar dan zie ik het, een briefje in zijn bek. Ik pak voorzichtig het briefje. Ik lees het. Ik wist wel dat heet geen toeval was dat ik Theobalt vond. Er stond namelijk dit:

Elize nu eidelijk weet je het dat ik je moeder ben. Ik dacht dat een leuke vriend fijn zou zijn. Ik vind het verschrikkelijk van Arthur. Ik hoop dat je hem kan vergeten en verruilen voor een ander. Ik zal je in de gaten houden en je proberen te helpen. Owja Theobalt eet graag veel vis.
Gr. Je moeder

Arthur verruilen? Nooit. Dat is wat me al snel te binnen schiet. Ik zucht. Dankje mam maar wat moet ik hier mee? Ik leg jet briefje veilig weg in mijn laden kastje waar de foto van Arthur opstaat. Dan kijk ik Theobalt aan. 'Kan jij praten?' Vraag ik. 'Mauw' antwoord hij. Damn denk ik in mezelf het zou leuk zijn geweest. Ik aai de kat en dan word ik geroepen. Mijn vader is thuis.

'Heb ik het goedgehoord? Heeft ons étje een katje?' Vraagt hij. 'Ugh' ik kijk hem geërgerd aan. 'Ja Theobalt is zijn naam, en noem me geen étje!' Antwoord ik fel. 'Hoho dame je hebt geen toestemming op een kat.' Zegt hij. 'Maar pap ik ben 14!' Schreeuw ik. 'En Theobalt is van mij en hij blijft!' Snauw ik hem nog toe. 'Goed goed' zegt hij. 'Hij blijft, op een voorwaarde jij verzorgt hem.' Zegt hij. 'Maar jans...' maar mijn moeder word onderbroken. ' Mam je hebt pap gehoord hij blijft.' En met die woorden loop ik weer naar boven. 'We gaan zo eten!' Roept mijn moeder mij na en ik ga tevreden naar mijn kamer. Theobalt blijft.