ÖLÜMLE YAŞAM ARASINDA

Sensin!

Gözlerimi açtığımda Alperen'in yanında sızmıştım.Bütün gece kabuslar görmüştü ve onu sakinleştirmek adına gece boyunca yanındaydım.Yavaşça yanından kalkıp aşağı indim,Bizim oburlar sofrayı donatmışlardı.

"Vaay uyanmışız bakıyorum"

"Günaydın"

Masaya oturup bir kaç şey atıştırdım.Bugün içimde değişik hisler vardı.

"Az sonra date'e çıkalım."

Kafa toplamak için iyiydi.Benim R7, Alperen'in R25,Mahir'in R6 ve Kutay'ın Panigale v4'ü vardı.Ve tabii CC'lerimiz kişilerimize göreydi.

Yemekleri yedikten sonra ekipmanlarımızı giyindik ve sonunda motorlarımızın başına geçebildik.Gazlaya gazlaya tam bir maganda gibi şehire indik.Ne olursa olsun geldiğimiz yere kadar yarışacaktık.Kazanacağımı biliyordum.

Hepimiz yerlerimizi aldıktan sonra yavaşca gaza yüklendim.Bir anda yüklenip yerle bir olmak istemem,ağır ağır hızlanmaya başladığımda şuan en önde Mahir vardı,200'lerde bastığına emindim.Onu geçmek için daha da fazla abandım ve hızım 300'lerdeyken arkadan siren sesleri duymaya başladım.Tam aynadan arkaya bakacakken yanımdan fişek gibi geçen motora bakakaldım,bu motor bana fazlasıyla tanıdık geliyordu.Polisler bana yetiştiğinde yanlarına yaklaştım ve açık camdan onlarla konuştum.

"Suçu neymiş?"

"Bir bankanın güvenlik kameralarına ve veritabanına sızmış,dakikalar önce 7 kişiyi öldürmüş, hırsızlık yapmış ve daha birsürü suç!"

Kaşlarım zevkle çatıldı.Onu bulmalıydım.

"Bulduk çocuklar! Tüm gücünüzle zehri vücudunuza alın!"

Ona yetişebilmek için gaza fazlasıyla yüklendim.Etrafıma bakına bakına giderken sol tarafta o motoru görünce ani bir fren yaptığımdan arka tekerim kalktı ve motora ayak uydururak bende biraz yükseldim, ayaklarımı yere doğru ittirip arkanın inmesini sağladım.Yavaşça o araya girdim ve motoru park ettim, Burası bir inşaattı.Peşimden bizimkilerde gelince onları beklemeden içeri daldım.Cebimdeki silahı elime aldım ve temkinli adımlarla yürümeye devam ettim.1.,2.,3. Ve 4. Kat.Bütün odalarla beraber gezdim inşaatı ama yoktu.Sanırım bu kez yanlış adım atmıştım.

Hevesim kursağımda geri dönerken bir ayak sürtme sesi duydum ve aniden arkamı döndüğümde yüzüme bir yumruk yedim.Afallayarak yüzümü tuttuğumda bu sefer bacak arama yedim.Hadi ama!. Canım ne kadar acısa'da hemen toparlandım ve karnına bir yumruk attım.Başında kask vardı! Önce ondan kurtulmalıydım.

Bana göre zarif duruyordu,ama itiraf etmeliyim ki eli çok ağır.Son kez ağzıma da yumruk yedikten sonra artık delirmeye başlamıştım.Sıkıca boğazını tutarak duvara yasladım ve başında kask olmasına rağmen yüzünü yumruklamaya başladım.Hala en ufak bir inleme bile yoktu,kimdi bu böyle? Nasıl bu kadar iyi saklıyordu kendini?

Mahir arkamdan gelip beni geri çektiğinde önümdeki kişinin yere yığıldını gördüm.

"Napıyorsun oğlum! öldürecek misin herifi!"

"Dayanamadım ne yapayım! Hayatımda kimseden bu kadar dayak yemedim!"

Mahir o herifin yanına varıp vizörünü açtığında hepimiz şok olduk.Bu bir kızdı,dakikalardır ölümüne dayak yediğim kişi bir kızdı?

Hemen önce nabızına baktık, atıyordu.Kaskını çıkardım ve sarı saçları yanlarına döküldü.Kaşlarım çatıldı,bu yüz bana tanıdık geliyordu.Göz kapaklarını tutup yavaşca kaldırdım,ve onları gördüm.Eşi benzeri olmayan mavi harelerini!

Ne kadar doğru bilmiyorum ama bu oydu,bu kız benim çocukluğumun kahramanıydı.Kucağıma alarak evden çıkarttım ve önüme bindirdim.Onu asla bırakmam,bu sefer hayır.Sen bizim beşincimizsin,sen bizim kahramanımızsın.