KENDİMİ BULDUM | TEXTING | | LÇ |

TWELVE

Bardan Çağan'ın beni sürüklemesiyle çıkmıştık. Ve ben şu an koltuğun kenarına sinmiş annemle babamın gelmesini bekliyordum. O da oturduğum yerin çaprazına oturmuş öylece bana bakıyordu.

Bunu anneme açacağından hiç şüphem yoktu. Onun zeki olmasından nefret ediyordum. Zekasına hayran olmama rağmen nefret ediyordum işte.

Ayaklarımı kendime çekip kollarımı etrafına sardım. Başımı da dizlerimin üstüne koydum. Ona bakmıyordum ama onun bana bakması rahatsız ediyordu.

"Gözlerini çeker misin üstümden." Bir şey söylemeyip gözlerini kapı sesine çevirdiğinde bende yerden kaldırdım bakışlarımı.

Annem kapıdan girdiğinde arkadan gelen babam bir şey fısıldamıştı kulağına ve buna kahkaha atan annem başını çevirdiğinde Çağan'ın gözünün içine bakmıştı. Çağan hızla ayağa kalktığında gözlerim büyümüştü ve ben de hızla ayağa kalkmıştım.

"Hoş geldiniz, geceniz iyi miydi?" Çağan'ın imalı konuşması annemi rahatsız etmiş olacak ki yüzünde sadece bir tebessüm kalmıştı. "Çağan, imalı konuşmalarını kendine mi saklasan oğlum?"

"O zaman başka bir şey konuşalım?" Öylece Çağan'a bakarken, konuşulanları dinlememek için Ateş'in bana öğrettiği şarkıyı mırıldanmaya başladım.

Shawty gözlerin alev gibi

İçimi yakar kül olurum sana

Sensiz hiç bir şeyin bir anlamı yok gibi

Yüzüm hiç gülmez olmazsan yanımda...

Gözlerimi kapatıp koltuğun ucuna yavaşça kendimi bıraktım. Gözlerim dolu doluydu ama akmaması için elimden geleni yapıyordum.

Olmazsan yanımda düşünmek istemem

Sensiz bir dakika daha geçmez çünkü zaman

Cennetinde hapsoldum kurtulmak istemem...

"Anneciğim," annemin ellerini yüzümde hissettiğimde yanaklarımdan aşağıya süzülen yaşları sildi. "Ne oldu?" Annem yüzüme bakıyordu ama benim gözlerim kapalıydı. Yüzündeki, küçüklüğümde Çağan'ın beni yere ittiği zamanki gibi telaşlı ifadesi belirmişti emindim.

***

Uzun mu uzun bir kesit bıraktım buraya ve de diğer kitaplarıma da bu akşam bölüm atacağım. Bu arada buraya da şu andan itibaren üç-dört kesit daha bırakacağım.