Gecenin zifiri karanlığında ben ve yorgun kalbim.
Ben ve yorgun zihnim.
Öyle yorgun ki kendinden bıkmış.
Öyle bir başıboşluk var ki içinde dolduracak alan kalmamış.
Konuşmak susmaktan zahmetli.
Öyle bir yerde durmuşum ki ne yolun sonu görünüyor ne başı.
Sanki çok yol almışım ama aslında bir hiçmiş gibi.
Öyle bir anda yorulmuşum ki kalksam yol bitmez bu güçle.
Suskunluklarım içimde birikmiş taşmış ama sesi yok.
Bir bir gözlerim dalmış, gitmiş, zamanın karşısında erimiş.
Belki de bir hülyanın içinde aklım bulanık suya sokulmuş.
Rüya mıydı derim belki kendime ama çokta gerçekçi gibi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şiir Bahçem
PoesíaÖylesine yazdığım şiirleri toplayıp derledim. Gönlümden geçen hisleri, duyguları, cümleleri kâğıtta topladım. Yazdıklarım edebi sayılmaz ama ben güzel olduklarını düşündüğüm için buraya yazıyorum. İyi okumalar...
