Ruhum

Bırakmam Ki

Buraya mor kalp bırakır mısınız? 💜

....................................................................

Bu bölümde Hilal'in ağzından devam edecek.

.......

Anlatması için Arel'e odaklanıp beklemeye başladım.

İkimizde ayakta dikiliyorduk. İlk önce beni elimden tutup yavaşca koltuğa doğru çekti ve oraya oturttu, ardından kendisi gelip yanıma oturdu.

Nasıl başlayacağını bilmiyor gibiydi sıkıntı ile nefes verdi.

Destek istercesine bakışlarını bana çevirdiğinde hafife gülümseyip avucumdaki elini sıktım o da bana gülümseyerek yanıt verdi ve konuşmaya başladı;

"Çoğu yalandı, çoğu pişmanlık, bir çoğu hata. O kadar karışık ki anlatacağım şeyler bana bu konuşmayı yaptıran hayatı seveyim ben."

Anlatacağı şeyler her ne ise asla bundan sonra ağzından iyi bir kelime dökülmeyecekti. Bundan emindim artık. Serçe yutkundum.

O da devam etti.

" Eğer bu oyun biraz daha devam ederse Meyra o söylenenleri yapsa bile iyi birşey asla olmayacak. "

Tekrar bana döndüğünde, bakışları üzgündü elimi hafifçe sıkıp ekledi ;

"En azından bir taraf için..."

...........................................................

1 saat sonra.

Dinlediğim şeylerden sonra ilk beş dakika ne tepki vereceğimi bilemeden sadece ağlamıştım.

Kendime biraz olsun geldiğimde ilk önce bana sarılan Arel'in kollarından kurtuldum.

Ve onu üzerimden ittirdim. Ayağa kalkıp avazım çıktığı kadar bağırmaya başladım;

"Defol, git buradan çık."

Öfkeden gözüm dönmüştü. Masanın üzerindeki bardağı alıp Arel'e doğru fırlattım.

Arel kafasını eğince bardak duvara çarpıp parçalandı. O an ağladığımı fark ettim.

Gözyaşlarımı elimin tersi ile silip odadan çıkmak için hamle yaptım.

Tam arkama dönmüştüm ki birine çarparak yerimde sendeledim. Gözyaşlarımın arasından bulanık bir şekilde Cem'in gördüm.

O an ona olan öfkem o kadar fazlaydı ki, ne yaptığımı bile sorgulamadan üzerine yürüdüm.

Göğsünden onu ittim hafif yerinde kıpırdamıştı sadece.

Öfkeden resmen delirmiştim.

"Çekil, önümden."

Cem ilk önce bana sonra Arel 'e baktı. Daha sonra beni bileğimden tutup konuştu;

"Hilal, ne oluyor sakinleşir misin? Lütfen."

Diğer elimle yüzüne sert bir tokat geçirdiğimde hafife sendeledi, bileğimi tutan elini çekti ve yanağına götürdü.

Bakışlarını bana çevirdiğinde gözlerinde tek bir duygu vardı ;

Öfke...

Aramızdaki mesafeyi hızla kapatarak bana yaklaştı bana vurmak için hamle yaptığı zaman gözlerimi sıkıca yummuştum.