Not;Hafızan gittiği için kendini Yeonji olarak biliyorsun. Geçmişe dair hiçbirşey hatırlamıyorsun. Kendini Avcılığın 2. Gününde sanıyorsun...
----
Wong'dan devam~
Ertesi gün~
Avcılar ile hepimiz sofrayı hazırlıyorduk. Yeon hâlâ uyuyordu.
Motak:Yeniden avcı olcak demek.
Wong:Evet.
Bayan Chu:Dikkatli olun. Ağzınızdan birşey kaçırmayın.
Mun:Ben okeyim de Motak'a güvenmiyorum.
Motak:Niyemiş o?
Mun:Genelde senin yüzünden oluyor da ondan.
Hana:Haklı.
Motak:Birbirinizi madem bu kadar kollayacaksınız niye HanMun inat ediyorsunuz?
Mun:Nerden biliyorsun?
Hana, Mun'un karnına vurdu. Bunların aralarında birşey mi vardı?
Hana:Hiç birşey yok. Hadi oturalım.
Wong:Yeon'u çağırayım mı?
Bayan Chu:Uyusun. Şimdi uyandırmayalım.
Hepimiz sofraya geçip yemeye başladık. Aklımda hâlâ bir endişe vardı. Ya herşeyi öğrenirse?
Motak:Artık Yeonji döndüğüne göre endişelenmemize gerek yok.
Bayan Chu:Ona sahip çıkalım. Daha fazla zarar görmesin.
Mun:Bayan Chu haklı. Başına gelmeyen kalmadı.
Hana:Yejun'a ne dicez?
Wong:Söyleyeceğiz. Bugün çağıralım.
Mun:Onun için zor olacak.
Motak:Yeonji döndüğüne göre? Minjun geri döner mi?
Yeon binadan düştüğünde, Minjun' da ortadan kaybolmuştu. Ona dair hiç bir iz bulamamıştık.
Motak:Kim bilir o binadan düşmek nasıl canını yakmıştır. Acısı çok kötü. Yaşadığım için.
Hana:Bence bu konuyu kapatalım. Daha fazla üstelemeyelim.
Wong:Haklı.
Yemeğe devam ettik. Arkadan birşeyin düşme sesi geldi. Herkes o yöne baktı. Bende baktım. Yeon uyanmıştı. Saçları yine eskisi gibiydi. Uzun ve dalgalı. Avcı olmuştu.
Yeonji:Ah, özür dilerim. Çarptım.
Önüne eğildi.
Yeonji:Merhaba. Günaydın. Üzgünüm geç uyandım.
Nezaketen önüne eğilip konuşmuştu. Hâli biraz komik olsa da, garip hissettirdi. Bayan Chu ayağı kalkıp Yeon'un yanına gitti.
Bayan Chu:Sorun değil. Hallederim ben. Hadi otur yemeğini ye.
Yeonji:Teşekkür ederim.
Yeon gelip yanımda ki sandalyeye oturup yemeğini yemeye başladı.
Mun:Nasılsın Yeonji?
Yeonji:İyiyim. Bileğimde biraz ağrı var. Sargılı, ne ara oldu bu?
