all i want is you /jeongbin

bir parça sevgi

Düzensiz nefeslerinin arasında göğsünde uzanan Changbin'in saçlarını okşuyordu. Onu ilk defa bu kadar sevgi dolu görmüştü. Kollarını küçüğünün beline dolamış nefeslerini düzenlemeye çalışıyordu. Arada da bağımlısı olduğu boyna öpücüklerini diziyordu. Sonunda nefesleri düzenlenince başını ona daha önce söylemesede güzel gamzelim diye adlandırdığı çocuğa çevirdi. Onların ilişkisi duygu olmadan başlamıştı ama ikisininde bir birine açıklayamadığı duygular vardı. Bu aşk mıydı? Orası muamma. Sadece karşıdakinin sıcaklığını hissetmek farklı bir diyarda gibi hissettiriyordu.

"Yıkanmak ister misin?"

Jeongin Changbin'in bu hâline alışamıyordu. Bir anda onu bırakacağını, ilişkilerinin eskisi gibi sadece izlemek olarak kalacağını düşünüyordu. Madem sevmiyorsun gözlerime öyle bakma. Boynumu öpme, koklama. Harap ediyorsun beni. Sorulan soruyu biraz düşündü. Changbin'in üzerinden kalkmasını istemiyordu. Sadece sarılıp uyumak istiyordu.

"Hayır. İstemiyorum. Sevmesen bile... En azından sadece bu gecelik bana sarılıp uyur musun?"

Jeongin'in ağlamaklı sesine karşılık Changbin sadece başını salladı. kalbim acıyor. Yapma öyle. Küçüğünün yanına uzanıp kollarını açtı. Jeongin hızlıca Changbin'e sokuldu ve göğsüne yattı. Kokusu, sesi, bakışları, dokunuşları... Tanrım, onun yüzünden delirdim. O ise beni sadece sevişmek için kullanıyor. Jeongin'in bu düşüncelere boğulurken saçlarında hissettiği düzenli nefesler ile Changbin'in uyuduğunu anladı. Göz yaşlarını onun göğsüne damlatırken ağırlaşan göz kapaklarına karşı koymadı ve uyudu. En azından hayal aleminde mutluyum.

_________

Sabah uyandığında Changbin'i yanında bulamadı. Hissettiği ağrı ile belini büktü. Çocukluğundan beri uyanınca yatakta kalmaktan nefret ederdi. Bu yüzden hızlıca giyinip salona geçti. Saçma bir insan gibi hissediyorum bazen, öyleyim. Salonda ya da başka odalarda yoktu. Mutfak masasının üzerinde fark ettiği notu aldı.

"Acil bir işim çıktı. Bekleme beni okula git. Kahvaltını yapmayı unutma."

Son cümle eğik ve özensiz yazılmıştı. Sonradan yazıldığı çok belliydi. Demek ki sonradan aklına gelmiş. Jeongin bir anda hatırladığı şey ile gözleri patlamıştı. Annem ve babam. Onlara ne diyeceğim? En azından arasam. Ya da mesaj atsam

[Jeongin&annesi]

Jeongin

Anne

Jeongin ben

Pek merak etmiş görünmüyorsunuz ama

Ben yine de söyleyeyim

Arkadaşım da kaldım bir kaç gün

Bu gece de eve gelemeyebilirim

Mümkünse hiç|

Etmiyorsunuz ama yine de merak etmeyin beni

Görüldü

-

Tekrar hayal kırıklığı ile telefonu cebine koydu. Buna alışmış olması lazımdı. İlaç almaya başladığından beri ailesi onunla olan bağını koparmış gibiydi. Ne derslerini ne de uykusunu önemsiyorlardı. Buna rağmen Jeongin'in dersleri çok iyiydi. Canı bir şeyler yemek istemiyordu. Telefonla biraz oyalanıp hemen okula gitti.