Seçim -Countryhumans-

Bölüm 20 - Kedicik

-- 3. Şahıs Anlatım--

Doğu Türkistan, ormandan çıkmış evine gidiyordu. Evine vardı. Evi resmen harap haldeydi... E tabii 2 asırdır boştu. Normaldi. Derin bir iç çekti. İçeri girdi. Bütün eşyaları duruyordu. Her yer toz, kir içindeydi. Burayı yeniden yapmak şarttı.

(...)

Azerbaycan, Almanya'nın elinden kurtulmuş ve onu kovmayı başarmıştı.Saat geç olmuştu. Etraf karanlıktı. Azerbaycan kardeşinin mezarına bir demet papatya koydu. Dizlerinin üzerine çöktü. Konuşmaya başladı

Azerbaycan; Neden tek bıraktın beni hm?..

Azerbaycan göz yaşların engel olamadı.

Azerbaycan; Sen haklıydın... Ölmeliydi. Hepsi. Hepsi ölmeliydi. Seni durdurmaya çalıştığım için özür dilerim!

Azerbaycan omzunda bir el hissetti. Arkasını döndü. Bu.. Bu Doğu Türkistan! Azerbaycan'ın gözleri şaşkınlıkla açıldı.

Azerbaycan; Sen..

Azerbaycan ayağa kalktı. Bir anda Doğu Türkistan'ın kollarına atladı. Ona sıkıca sarıldı. Başını Doğu Türkistan'ın göğsüne gömdü ve hüngür hüngür ağlamaya başladı. Doğu Türkistan, Azerbaycan'a karşılık verdi. Azerbaycan, ağlamanın yanında bir şeyler mırıldanıyordu.

Azerbaycan; Özür dilerim..

Doğu Türkistan; Bana.. anlatabilir misin Azerbaycan? Nasıl, nasıl oldu?Azerbaycan; ....Azerbaycan; Gel benimle. (...)

Azerbaycan, Doğu Türkistan'ı Türkiye'nin öldüğü binanın yanına götürdü. Yolun hemen kenarısına... Azerbaycan göremiyordu ama Doğu Türkistan görüyordu. Neyi mi? Tam öldüğü yerde oturmuş bir şeyler çizen Türkiye'yi.. Türkiye, Doğu Türkistan'a baktı. Gülümsedi. Önünde ki eskiz defterinin bir parçasını yırrtı ve onlara doğru fırlattı. Azerbaycan, ayağına çarpan kağıdı gördü. Nereden geldiğini anlamadı. Eğilip kağıdı aldı. Bir anda gözleri fal taşı gibi açıldı ve yanakları ıslanmaya başladı. Bu Türkiye'nin el yazısıydı..

"Geçmiş zamanın aptallıkları için üzme kendini. Ben her zaman burada olacağım"

Doğu Türkistan bu notun Azerbaycan için olduğunu bildiğinden dokunmamıştı. Azerbaycan kağıttan başını kaldırdı. Türkiye'nin öldüğü o noktaya baktı. Parlıyordu.. Yerden ışıltılar çıkıyordu.

Azerbaycan; Bunu sen.. Bunu sende görüyor musun?!

Doğu Türkistan gülümsedi, başını evet anlamında salladı. Doğu Türkistan, elini Azerbaycan'ın kafasına götürdü ve kafasını okşadı.

Doğu Türkistan; Sadece olacakları bekle.

Doğu Türkistan oradan uzaklaştı. Azerbaycan anlamadı. Bekledi. Parıltıya baktı. Merak etti ve parıltıya doğru ilerledi. Tam parıltının yanına varmıştı ki parıltı bir anda sönüverdi. Bir kağıt vardı. Eskiz kağıdı. Azerbaycan eğildi ve kağıdı aldı. Bu Türkiye'nin çizimiydi.. Yine her zaman ki gibi karakalemdi. Resimde Azerbaycan ve Türkiye vardı. İkiside gülümsüyordu. Sol alt tarafta ise Türkiye'nin imzası vardı. Azerbaycan'ın gözünden iki damla yaş aktı. Kağıdı buruşturmadan özenle katladı ve avucuna alarak evin yolunu tuttu.

Doğu Türkistan Osmanlı ve Türkiye'nin mezarına vardı. Hava karanlıktı. Mezara gittiğinde Türkiye'nin mezarında ki çiçeklerin üstünde siyah bir kedinin uyuduğunu fark etti. Kedinin birde tasması vardı. Kedi, Doğu Türkistan oraya gelince uykusundan uyandı ve Doğu Türkistan'ın gözlerinin içine baktı. Doğu Türkistan, kedinin yanına gitti ve başını okşadı. Kedi mırlamaya başladı. Doğu Türkistan, kedinin tasmasına baktı. Tasmada Gece yazıyordu. Doğu Türkistan tasmayı öbür tarafına çevirdi. Türkiye Siyasi Haritası ve altında da Türkiye'nin numarası vardı. Doğu Türkistan numarayı bir yere not aldı. Ayağa kalktı. Gece, tekrar kafasını çiçeklere gömdü ve uyuklamaya başladı. Doğu Türkistan oradan uzaklaştı ve evine vardı. Evini düzenlemek için bir yerden başlamalıydı.