Formalite // Minsung

•Özür dilerim•

Gözlerimi açtığımda, karşımda endişeyle bana bakan  ve saçları sırılsıklam Jisung'u görmeyi beklemiyordum.

Uyanmamla gülümsemiş ve ardından bana sıkıca sarılmıştı, içten bir sarılmaydı bu.

"İyisin değil mi Minho?"

Hala idrak edemiyordum ne olduğunu.

"Noluyor tanrı aşkına, ben neden bu kadar terliyim?"

Eğer keyfim yerinde olsaydı, gece sarhoş olup Jisung'la seviştiğimi düşünebilirdim.

"Eve gelmiştim, sen mutfakta uyuyakalmışsın oturduğun yerde. Uyku sersemi yatağa gittin, ben de duşa girdim. Tam çıktım, üstümü giyinip evden çıkacaktım; o sırada senin bağırışlarını duydum."

Bir süre öylece duvara baktım, anlayamıyordum. Rüya mıydı bunların hepsi?

Jisung, suçlu ve üzgün bir sesle devam etti;

"Hala kulağımdan gitmiyor, ne gördün rüyanda bilmiyorum ama canın çok yanıyor gibiydi."

Evet Jisung, canım çok yanıyordu ve canımı yakan sendin.

Tekrardan sarıldığında bomboş hissediyordum, ne hissetmek istediğini bilmiyormuş gibi. Kısık bir sesle konuştu;

"Yanında olamadığım için özür dilerim, lütfen sigarayı bırak. Uykun boyunca bile öksürüp durdun, yapma bunu."

"Uyurken başımda mı bekledin?"

Çekinerek, ıslak saçlarını karıştırdı.

"Sana bir şey olmasından korktum."

"Ne kadar süredir oturuyorsun başımda?"

Sıkıntıyla nefesini verdi ve saate baktı;

"Yarım saat oluyor, arada nefes alıyor musun diye kontrol ediyordum. Uyandırmayı denedim ancak hıçkırmaya devam ettin, iyi olduğuna emin misin?"

Dolan gözlerimi engellemeye çalıştım, karşısında ağlamamak için her şeyi yapıyordum.

"Sıkma kendini Minho, ağlamak istiyorsan ağla. Belki teselli etmekte çok iyi değilimdir ama sarılabili-"

"Neden beni kullandın Jisung?"

Bunu duymayı beklemediği aşikardı.

"Neyden bahsediyorsun sen?"

"O gün hastaneye geldiğimde beni kullandın, yanında oldum tamam benim isteğimdi gelmek.  Ama bir teşekkürü hak etmiyor muydum?"

İlk kez bu kadar acınası ve güçsüz hissediyordum.

Jisung ise hatasını anlamış, ne diyeceğini bilemiyormuş gibiydi.

"Biliyorum beni sevmeyeceksin, sevgilin varken ben değilim ama..."

"Minho ben-"

"Açıklama yapmak zorunda değilsin, sadece tüm bunları hak edecek kadar kötü biri olmadığımı düşünüyorum."

"Minho, kötü biri değilsin. Özür dilerim yaşattıklarım için, sigaraya neden başladın; ben mi sebep oldum?"

Cevap vermeye yüzüm yokmuş gibi hissediyordum. Jisung da bunu anlamıştı, gözlerinde adeta yıkılan bir bina vardı; görebiliyordum.