Yanlış Evren

Şimşekler ve Yağmur (2)

Bu adam kimdir? Nedir bilmiyorum.
Buna göre sakince ve dikkatlice haraket etmeliydim,ama tehlikeli olduğunu gözlerinin derinliklerinden bile anlaşılıyordu.Siren sesini duydum polis arabasının sesini yani,tabii polise yardım edin diye bağırabilirdim fakat beni anında bıçakla,silahla,boğarak ve daha aklıma gelmeyen bir sürü şekilde katlede bilirdi.
Adam gözlerimin içine bakmaya devam etti "Sadece 1 gecelik sana zarar vermeyeceğim" fısıldayarak söyledi bunları.
Ağlamaya devam ettim ve burnumu çektim.
"Gerçekten vermez misin bana zarar?" kekeleyerek söylediklerimin karşısında kıkırdadı.
"Söz."
"Peki ama nerde duracaksın ve ya bana bir şey yaparsan?" duruşumu dikleştirdim ve kaşlarımı şüpheyle kaldırdım.
Yutkundu. "Bence anlamışsındır.Neden bana sorma gereği duydun?"
Tabikide anlamıştım.
kaşlarımı indirdim ve sorusunu yanıtsız bıraktım.
"Pekala,bana zarar vermeme şartıyla kalabilirsin."
Biraz aptalca gelebilir ama odama mini bıçağım vardı,elma kestikten sonra unutmuştum ve yeni hatırlıyordum,içimden kendimi tebrik ettim.Üşengeçliğin faydaları da varmış meğer.Kendimi onunla herhangi bir durumda yetişirsem korurdum belki.
Kafamla yatağı işaret ettim.
"Yatakta yatabilirsin yada yerde veya salondaki koltukla,fakat koltuk sana küçük gelir bu boyunla."
dedim umursamaz bir sesle,boyu gerçekten uzundu yaklaşık 1.84 vardır sanırsam ayrıca yaşıda çok büyük değildir sanırım benden belki 3,4 yaş büyüktü tahminen.
"Teşekkür ederim bebek yüzlü güzel kadın.Yerde yatarım istersen." dedi gözlerimin içine bakıp gülümseyerek.
"Sorun olmaz.Sonuçta katil nerede yatarsa yatsın tehlike arz eder.Yanılmıyorum dimi?"
Masum kız rolünden hafiften çıkmaya başladım,aptal falan değildim.
dudağını büktü."Haklısın bebek yüzlü güzel kadın,seni suçlayamam."
Ayağa kalktım ve yorganımı yere serdim üzerinede bir tane yastık fırlattım.İsabet etmesi gereken yer yorganın üstüyken,adamın yüzüne gelince irkildim refleks olarak ve olduğum durum yüzünden kahkaha atmaya başladım.Bir katilin yüzüne yastık fırlatmadım demezdim artık herhalde.
Adam'da ciddiye almayıp gülünce rahatladım.
"Bulunduğumuz durum çok saçma değil mi sence de?" Diye sordu.Cevabını zaten biliyordu.
"Öyle." Dedim gülmeye devam ederek.
Sonrasında,Adam bana içten bir şekilde gülümsedi ve teşekkür ederim dedi.Yere uzanınca kafamda şimşekler tekrar çakmaya başladı.Bu adam kimdi?
Ve ben niye onu tanıyormuş gibi hissediyordum?
______________ • ________________