عند سما ولؤى وهم فى انتظار ابنهم زياد فهو عنده موهبه الرسم ..حيث طلب منه لؤى رسم الشخص اللى كان هياخدهم من عند البيسين وما أن انتهى زياد ..
زياد : خلصت يا بابي
جرى لؤى ليمسك الرسمه بسرعه ..ولكنه وجده
رجل يلبس نضارة وماسك فلا تبدو له ملامح واضحه ....
سما : ايه دا ..ودا هنعرفه ازاى
زياد : هو كان لابسك ماسك ومش باين منه حاجه يا مامى ...
لؤى : خلاص يا حبيبي..يلا قوم اجهز علشان تفطروا هنسافر بعد الضهر ..
سما : انت شايف ايه يا لؤى انا قلقانه اوووى
لؤى : كويس أننا فى إجازة من المدرسه خلى بالك وعينك ديما من الأولاد ...وعاصم قال هيتصرف .
سما بصوت مرتفع : كل حاجه عندك عاصم ...انا ماليش دعوة ب عاصم ..انت اللى جوزى ولازم تحمينا ...
نظر لها لؤى وتركها وخرج ...
سما بعتاب لنفسها : هو ايه اللى انا قولته دا ..
خرجت لتبحث عنه وجدته يحضر ملابسه فى الحقيبه ..
سما : لؤى
لم يرد عليها
سما : انا اسفه يا لؤى ..حقك عليا . بس انا من خوفى متوترة ..ارجوك ما تزعلش
لؤى : تمام ..جهزى الشنط ليكى وللاولاد ..ثم تركها وخرج
سما : لؤى انت رايح فين ..لم يرد عليها وخرج باتجاه الشاطئ
بدأ لؤى بالتفكير فى حديث سما
معقول يا سما بعد كل السنين دى مش شيفانى اد المسئوليه .وضرب الرمل بقدميه من شده غضبه ..
عند رامز
رامز: حبيبتى لو حابه نكمل هنا اسبوع شهر سنه براحتك احنا لسه عرسان ..ما تربطيش نفسك بيهم
هند بابتسامه : اى مكان معاك يا رامز يبقي جنه ...
بس ما يصحش نعرف اللى حصل مع الاولاد ونسيبهم فى الظروف دى ..عموما الايام جايه كتير ونيجى وقت ما تحب
رامز بحب : ربنا يكملك بعقلك حبيبتى
عند نورى
رن هاتفها برقم سامر
سامر : صباح احلى عيون فى الدنيا
نورى : صبا ح الخير ..شكلك بكاش اوووى
سامر : فى واحده تقول لزوجها المستقبلى بكاش برضووو
نورى. : هههههه ما هو انت مبالغ اوووى فى كلامك
سامر : لا ابدا حبيبتى ..انتى فعلا عيونك تهبل ..
يلا اجهزى علشان هجيلك واستأذن اونكل ونخرج نتغدى برا ..
