Kurtuluş 🫀 ( Yeniden Yazılıyor )

2.BÖLÜM İLK TANIŞMA

( Alpin Anlatımıyla )

Bugün çok fazla iş vardı.Çocuklar ve karım evde olduğu için aklım hep onlarda kalıyordu.Bir an önce eve gitmek,onları korumak istiyordum.Sonunda o gizli ajan'ı bulmuştuk.Binanın altındaki bodrum kata doğru ilerledim.Uzun ve korkunç,kanlı eller olan koridordan ilerledim.Koridorun sonunda odaya geçip,ajan'ı görebilecektim.Sürekli bizim hakkımızda araştırmalar yapıyordu.Peki neden? Birazdan bunun hesabını vericekti.İçeriye girdiğim anda gözlerim Merih'le buluştu.Merih Eflah'la arkadaş olduğu için ordan tanıyordum ama,onun bir ajan olduğunu asla düşünmezdim.

Korumalara başımla çıkın emri verip;Merih'in karşısına geçtim."Demek sendin Merih,"dedim şaşırmış bir ifadeyle.Kollarını göğsünde bağlayıp, "Efe'yle bir bağlantın vardı,o yüzden araştırmak istedim."dedi.Benim Efe'yle değilde Talay'la işim olduğunu bilsen keşke... "Madem öyle gel anlaşma yapalım."dedim.Merih dudaklarını kıvırarak "Ne anlaşması?"dedi."Talay,yani karımın eski kocası.Onu arıyordum.Efe denen bir mafyayla iş yaptığını öğrendiğimde onu da araştırmak istedim.Senden istediğim ise;çocuklarım.Eğer bir gün onlara bakamazsam,onları canın pahasına korumanı istiyorum."dediğimde Merih'in bakışları değişti ve "Benden böyle bir şey isteme."dedi,Sanki gözleri dolmuştu."Neden?"

"Annemde bana öyle demişti ama,ne annemi koruyabildim ne de kardeşimi."dedi ama,sesi çatallaşmıştı.

"Kimliğini ifşa da edebilirdim ama, yapmıyorum sende beni kırma."dedim .Ne demek istediğimi anlamış olacak ki kafasını salladı.Tam o sırada bir alarm sesi geldi telefonundan.Merih telefonuna baktığında kaşlarını çatıp,sesli bir küfür savurdu.Telefonunu hızlı bir şekilde cebine koyup,"Eflah tehlikede acil gitmem lazım"dedi.Merih'in bunu demesiyle içime bir kurt düştü.Ya çocuklara ve karıma bir zarar geldiyse?Hemen bodrum kattan ve binadan çıkıp,arabaya bindim.Arabayı son sürat hızla sürüp,eve gitmeye başladım.

🫀

Eve varmıştım.Hızlı bir şekilde arabadan indim ve evin kapısının açık olduğunu fark ettim.Eve doğru koştuğumda yerde yatan karımı gördüm.Yerde Yüz üstü uzanıyordu.Yüzü,kafası kanlar içindeydi.Yerde ki kanlar hala kurumamıştı.Demek ki olay yeni olmuştu...Ne yapacağımı bilmiyordum.Karımın yanına diz çöküp,yüzümü avuçlarıma aldım.Yerde Alya'mın kanının içinde bir not vardı.Notta şunlar yazıyordu:

"Karımın cezasını o yeterince çekmedi ama,merak etme çocuklarınız çok güzel çekicek!"diyordu.Altta da "Talay"yazıyordu.Alya gözlerini yavaşça aralayıp;halsizce "Alp"dedi. "Güzelim buradayım."dedim.Alya kendine gelince hemen ayağa kalkmaya çalıştı.Doğrulurken "Ah!"diye bir çığlık atıp,geri uzandı."Bekle burada,"deyip;ilk yardım malzemelerini almaya gittim.

🫀

Alya'nın pansumanını bitirir bitirmez onu kucağıma alıp,arabaya yerleştirdim.Bu saatten sonra onu evde tek başına bırakamazdım.Talay'ın nerede olduğunu bilmiyordum ama bulacaktım.Korumaların hepsine emir verdim onu bulmalari için.Sonunda telefon çaldı."Patron Talay'ı bulduk, şuan arabada nereye getirelim?"

"Mezarlığa yakın yola götürün."dedim ve konum attım.Oraya doğru yola çıktım.Mezarlığa varmıştım.Alya'ma dönüp,"Özür dilerim Alya'm."dedim ve arabadan çıktım.Korumalar Talay'ın kollarından tutup,önüme getirdiler.Baya bir dövmüşlerdi.Talay'ı dizimin önünde,yere serdiler.Talay'ın bacaklarından tutup;arabanın tekerleklerine kadar sürükledim.Birazdan cesedi parçalanacaktı.