Hızlıca annesinin yanına ilerledi genç.Annesi de onu görünce kalmak istedi ama belinden aşağısını hareket ettiremiyordu.Bedeninin ona sunduğu olanaklarla sadece vücudunun üst kısmını hareket ettirebiliyordu
Sarılmışlardı ve hiç konuşmadan gözyaşları akıyordu sadece.Özlem yaşları
Bir süre daha sarıldıktan sonra Ömer boğazını temizleyip konuşmaya karar vermişti.Zor olacaktı duymak ama ihtiyacı vardı artık her şeyi bilmeye
"Anne" bu hitabın karşılık bulacağı tek şeyin mezarlık olacağını düşünürken şimdi annesinin karşısında nefes alması ne kadar da mutlu etmişti onu "Lütfen,bana neler olduğunu anlat.Bundan sonrası ikimiz için de güzel olsun.Senin hayatında olmama izin ver.Belki bunca zamandır yanında olamadığım için beni istemiyorsundur ama benim sana çok ihtiyacım var"
Annesi elleriyle sarmaladı yüzünü,sevdi bir süre 'Oğlum,senin bir suçun yok.Olayları çok detaylı anlatıp eski günleri hatırlamak istemiyorum.Babanı zaten biliyorsun,şizofrenin tekiydi.Olmayan şeyleri oluyormuş gibi kafasında kurup bana hesap soruyordu.Olayın olduğu gün de tartıştık,alttan almaktan bıkmıştım ki artık ne olacaksa olsun dedim ve oldu da.' Yatağın üstündeki yorganı çekip sağ bacağını işaret etti.Diğer bacağını hareket ettirebiliyordu ama sağ bacağı tamamen refleksini kaybetmişti 'O gün senin geldiğini hayal meyal hatırlıyorum,bilincim yarı kapalıydı.Beni tekerlekli sandalye ile hapsettiği yer de burası işte.Simay kızımla da beni buraya bıraktığı gün tanıştık.Başta ona güvenmemiştim ama bebekler gibi baktı bana' Ömer kızı suçladığı için içten içe pişman olmuştu.Annesine bunca yıl sahip çıkan tek kişiydi
"Peki bu kızın işi falan yok mu?Tüm gün burada"
'Hayır,tüm gün burada değil tabii ki.Doktor bu kız,bazı temel ihtiyaçları halledebiliyorum' uzanıp annesinin elini öptü.O sırada elinde kahvelerle Simay girdi
"Şey,bölüyorum ama kahve içersiniz diye düşündüm"
'Gel kızım,sen de otur bizimle'
"Ay yok ben rahatsız etmeyeyim şimdi" genç kızın eli ayağı birbirine dolanmıştı resmen.Neler oluyordu ona?
'Simaydı değil mi?' Ömer'in sorusuyla hafifçe başını salladı 'Eşlik edebilirsin bence bize' Simay duyduklarıyla şaşırmıştı.Bu karşısındaki çocukla kapıyı çalan çocuk arasında dağlar kadar fark vardı
"Peki madem" deyip tekli koltuğa oturdu
'Aa,bakın size ne diyeceğim?Siz ikiniz çok yakıştınız' Ömer,annesinin bu imasıyla içtiği kahveyi püskürtmüştü.Simay da onun bu haline gülmüştü
"Anne ne diyorsun sen?" kızmıştı tabii ki.Sonuçta onun da sevdiği bir kız arkadaşı vardı:Süsen.Ahhh,şimdiden ne kadar da özlemişti onu
'Sakin ol!Ne var canım yalan söylemiyorum ya' ortam iyice gerilmişti.
Simay kahve tepsisini eline alıp çıktı
'Ömer,ne bu tavırların?Yoksa kız arkadaşın mı var?'
"Evet var anne,çok sevdiğim bir kız arkadaşım var"
'İyi,ayrıl o zaman' Ömer kahkahasına engel olamadı
"Peki anne,sen dedin diye ayrılalım o zaman.Seviyorum anne"
'Sevdiğin için ayrıl diyorum zaten'
"O ne demek ya?"
Yaşlı kadın çekmeceden bir kutu çıkarır ve Ömer'e uzatır.İçinde Süsenle buluştukları anlar,ayrı ayrı dışarda gezerlerkenki çekilmiş resimler vardı hatta Süsen'in ailesinin bile fotoğrafları vardı.Bir anlığına nefeslerinin hızlandığını hissetti.Bu kadarı da olamazdı değil mi?Bu kadarını da yapamazdı
'Bunları kim çekmiş?' kadın,oğluna -ciddi misin?- der gibi bir bakış atmıştı
"Babanın eli kolu çok uzun.Bunların hepsini hafta hafta aynı gün kapıya bırakıyor.Eğer o kıza zarar vermiyorsa aklında bir pislik vardır.Baban bu aklı her türlü kötülüğe çalışır.O kızı ne kadar sevdiğini biliyorum ama ona olan sevgin bile ondan vazgeçmen için bir sebep"
'Nasıl olur bu?Nasıl'
İşte her şey böyle ilerlemişti.Simayla başlayan arkadaşlığı uzun süre sonra ilişkiye dönmüştü.Bunun ilişki olmasını isteyen Simaydı.Ömer artık kendine Süsen'i sevmeyi yasaklamıştı belki de hayatına Simayla devam etmesiydi doğru olan
Evet yüzleşme bu kadardııı...
Diğer bölümlerde görüşmek üzeree
