Küllenmemiş duygularım,
Küflenmiş.
Nerede bıraktım yaşamayı?
Nerede bıraktım kalbimi?
Düşünüyorum çoğu zaman ,
Bu insanlık sahimi?
Haddimi mi aştım empatide?
Herkesin yerine koydum kendimi,
Ama kendimimi unuttum geride.
Şimdi nasıl yürünür,
Geçtiğim Dikenli yollar.
Nasıl yok sayılır mesken tuttuğum,
Karanlıklar.
Hiç birimiz tam değiliz.
Hüzün çalar bam telimiz.
Zamansız solduk zamansız.
Heyecanımız kalmış amansız .
Ait değiliz bu şehre.
Dünya dediğin ,
İzbe bir yer, ve de köhne.
Heba olmuşuz nefsin elinde.
Sanki sonumuz ,
Üç parça beyaz kefen,
Musalla değilde.
Kibir kaftağında ,
İnsanlık yerlerde.
Herkes yaşıyor bir şekilde,
Kimi keşkelerle.
Kimi , iyikilerle,iyiliklerle.
Birçoğuda yaşamayı nefes almak zannediyor.
Değilmiki her canlı solunum yapıyor.
Ama Yaşamak bu değil !
Düşün ki kalbimiz bir tarla,
Dünya gibi .
ekildik topraga,
Ekindik.
Biçilinceye kadar.
Mahsülümüz,
Sınırsız salih amel ,
Kalpte amentü.
Hüdaya adanmış bir kul.
Yükselecek takvada.
La ilahe illallah.
La ilahe ilallah.
08.01.2024
K.Ç
