Dost , neydi hayat mı yoksa bir güzel şeyler mi?En yakın dostum gitti. Her şeyi paylaştığım dostum gitti. 1 hafta geçti herkesin gidişinden. Herkes teker teker gidiyor.
İnsan alışamıyor. Ceren'in gidişi Sinan'ı bitirdi. Onu kaybetmekten korkan kişi onu başka ülkeye gönderdi.
Sinan sınıfta sırasında oturmuş kendini dinliyor. Bazenleri ise ağlamaya başlıyor.
Onun yanına gittim. Benim geldiğimi hissetti ve anında bana sarıldı.
Sadece sarıldı konuşmadı. Sadece birisine sarılmak istiyordu.
Konuşmadım.
Sadece ona karşılık verdim." Sende beni bırakma Asya. Ceren gitti. Lütfen beni bırakma." Cerene aşıktı sadece ben biliyorum.
1 ay sonra gelicekti.
Ama Sinan onu bekleyemiyordu. O gelene kadar onu sakinleştirmem gerekiyor yoksa kendini cüretecek. Bunu hiçbir zaman istemiyorum.
"Hiç bir zaman seni bırakmıcam." Dedim ve bana daha sıkı sarıldı.
"Hadi gel senle yemek yapalım rahatlarsın." Dedim tamam dedi ve mutfağa gittik.
Yemek yapmayı tabikide biliyorum. Bilmiyorum sanmayın kafayı yedirtmeyin insana.
Mutfağın kapısı açıldı gelenler İskender ve Arda dı.
"Ooo Asya noldu jeton yeni mi düştü." Dedi İskender. Dudağının kenarı kıvrıldı.
"Canımız istedi sanane bide." Dedim kaşımı kaldırarak.
Yemeği yedikten sonra odama gittim ve ilaçlarımı içtikten sonra uyudum.
Aklıma birşey gelmiyor neyse öbür bölümde belki gelir.
