मी थोड्याफार प्रमाणे सॅटिस्फाय झालो आणि निघताना म्हणालो, उद्या दुपारी दोन वाजता शेतात यायचं.
ती मला बघत म्हणाली, मी येणार नाही आणि असले व्हिडिओ मला अजिबात दाखवू नको, नाहीतर तुझी खैर राहणार नाही, पण मी परत तिच्या कानशीलेत लगावत, "तू येणार आहेस आणि मला तृप्त करणार आहेस" असं म्हणून गॅलरीतून माझ्या रूममध्ये उडी घेतली.
आता मी शेतात आलो. कधी एकदा दुपारचे दोन वाजतील याची वाट बघू लागलो..
तहान लागल्यामुळे विहिरीकडे आलो.. विहिरीचे पाणी शेंदून तिथे बाजूला असलेल्या हौदात पाय बुडवून बसलो.
सोबत आणलेली काड्याची पेटी हंटर घेऊन समोरच्या खेळाचा मनोमन विचार करत आनंद ित होऊ लागलं..
इतक्यात लांबून मला सुवर्णा येताना दिसली. मी स्वतःच्या पॅन्ट ची चैन मोकळी केली. शर्ट चे दोन-तीन बटन ही काढून टाकले..
सुवर्णा माझ्यापासून बराच लांब थांबून म्हणाली इथे कशासाठी बोलवलात?
मी तिच्यासमोर काड्याची पेटी पेटवून म्हणालो मला हवं ते भोगण्यासाठी...
रां*,माझी र**, आता वेळ घालवू नकोस, माझ्याजवळ ये..मला तूझ्या ****
सुवर्णा ने ही पडता फळाची आज्ञा म्हणून हळूहळू माझ्या जवळ आली..
मी हौदात पाय मोकळा करून बसलो होतो.
ती माझ्याजवळ येताच, तीने मला त्या हौदात जोराने ढकलल....मला काही कळायचा आत.
मी मागे वळून बघण्याच्या आत एक पुरुषी हात माझा चेहरा त्या पाण्यात बुडता राहील यासाठी माझ्या डोक्यावर गच्च हात आवळून धरला होता.
क्षणभर मला काही सुचत नव्हतं. मला आता श्वासही घेण्यास कठीण होत होतं.. पण मला मारताना सुवर्णाचे शब्द कानावर पडू लागले मार या या साल्याला.. मार.. याने मला खूप छळलं माझ्याकडून नाही नाही ते करून घेतलं..
माझे हलणारे पाय आणखी एका पुरुषांनी पकडले होते.. मला आता माफी मागायची होती पण मी हलू शकत नव्हतो.. मला माझ्या बायकोची मुलींची आठवण येऊ लागली.. पण आता पर्याय नव्हता.. मला सुवर्णाच्या पाया पडून माफी मागायची होती..
माझं जीवदान घ्यायचं होतं.. पण मला वेळही भेटत नव्हता.. माझा श्वासोच्छ्वास आता कमी कमी होऊ लागला आणि अवघ्या पाच मिनिटातच माझी जीवन यात्रा संपली.. हे काय माझं शरीर पाण्यात बुडलेले दिसतय आणि हे काय...सुवर्णा आणि तिच्यासोबत तिचे दोन भाऊ ते दोघं आता माझ्या शरीराला उचलून विहिरीत ढकलत होते..
तिच्या एका भावाने माझ्या पॅन्ट मधून माझा मोबाईल घेतला आणि त्या मोबाईलचे पार तुकडे तुकडे केले..
आणि तसाच तो त्या विहिरीत टाकला आणि दोघांनी मिळून मला विहिरीत फेकलं..
तिघं आजूबाजूला बघत होते आणि तर आजूबाजूला कोणी नव्हतं.. हे बघून तिघेही तिथून पसार झाले.
माझं शरीर अजूनही पाण्यात तरंगत होतं, रात्री दहा वाजता पोलीस आले...
पोलिसांसोबत माझी फॅमिली सुद्धा होती. माझे आई-वडील, बहिण, माझी बायको, दोन मुली आता धायमोकलून रडत होते आणि हे काय माझी खुनी, सुवर्णा... तिच्या चेहऱ्यावर मात्र संतुष्टी होतील...
मी तिच्याकडे आलो..तिचा गळा आवळणार पण माझे हात तिच्या शरीराच्या आरपार जात होते, मला काही करता येत नव्हतं..
मी तिला बघत रडू लागलो, ओरडू लागलो हिने स्वतःच्या स्वार्थापोटी माझं आयुष्य खराब केलं माझ संसार, माझी दोन- लेकरं अनाथ झाले..
तिला श्राप देतो की तुझ ही कधी चांगलं होणार नाही.. पण माझं बोलणं ऐकणार तरी कोण?
****
फूल स्टोरी कंमेंट मध्ये
