"Yine okula geç mi kalacaksın?"
"Hayır, bugün olmaz."
Hızlıca yatağımdan kalkıp kıyafetlerimi giymeye başladım.
"Geç kalmak istemiyorsan arabayla gitmelisin. Baban seni bırakır."
"Hayır olmaz."
"Neden?"
"Anne, sana kaç kere nedenini söyledim. Babamın normal bir arabası var mı? Dışarıda dikkat çekmeyecek bir araba?"
"Yok."
"O zaman bende yürürüm."
"Bir seferlik gidiversen? Hem ne olacak dikkat çekersen?"
"Jennie ve Jisoo onlara yalan söylediğimi anlayacak ve bana neden fakir olduğum yalanını söylediğimi soracaklar."
"Neden böyle bir yalan söyledin?"
"Neden Rosè olduğumu söylemiyorsam onuda aynı sebeple söylemiyorum."
"Seni olduğun gibi sevmeleri için."
"Aynen."
"Ama o zamanda seni olduğun gibi sevemezlerki. Rosè olduğunu bilmeden severlerse ne fark eder?"
"Çok fark eder."
Annemle konuşurken çoktan hazırlanmıştım.
Dünden hazırlamış olduğum çantamı aldım.
"Ben gidiyorum."
"Görüşürüz."
Annem yanağıma bir öpücük kondurdu ve okula doğru yola çıktım.
Okul çok uzak değildi ama yinede yürüyerek uzak sayılırdı.
Yinede dikkat çekmeye tercih ederdim.
Gerçekte kim olduğumu öğrenmemeliler.
Gerçekte kim miyim?
Ben Park Chaeyoung.
Daha çok tanınan sahne adımla Park Rosè.
Park Rosè, yani ben, dünyaca ünlü bir idol.
Özellikle Kore'nin başkenti Seul'de neredeyse herkes tarafından seviliyor.
Yüzünü devamlı bazı aksesuarlarla gizliyor.
Bu yüzden rahatça dışarı çıkabiliyor çünkü kimse onu tanımıyor.
Park Chaeyoung, yine ben, sıradan liseli bir kız.
^
Okula ulaştığımda yine geç kalmıştım. Ah, erken kalkmayı öğrenmem gerek.
"Girebilirsin Chaeyoung. Bu sefer neden geç kaldın?"
"Uyuyakaldım."
Bütün sınıf güldü.
"Bundan sonra daha erken kalk, olur mu?"
En sakin hocaya denk geldiğim için içimden şükrediyordum.
"Bir daha olmaz."
Yerime geçtim ve dersi dinlemeye başladım.
^^
"Chae hadi kalk."
"Yine mi uyuyakaldım?"
"Evet. Gel biraz bahçeye çıkalım hem uykunda dağılır."
Başımla onaylayarak ayağa kalktım.
"Anlamıyorum evde hiç uyumuyor musun? Hem geç kalkıyorsun hem okulda uyuyorsun."
