အေမွာင္ေတြဖုံးလႊမ္းေနတဲ့ လမိုက္ညရဲ႕
သန္းေခါင္ အခ်ိန္တြင္
နတ္ဆိုးသခင္ရဲ႕အိမ္ေတာ္အတြင္း၌
တိုက္ခိုက္သံမ်ား ဆူညံေနေပေတာ့၏။
သိပ္မၾကာလိုက္ပါပဲ
တိုက္ခိုက္မႈ႕စြမ္းရည္ညံ့ဖ်င္းတဲ့
တစ္ဖက္လူကက်ရႈံးသြားကာ
"ဘယ္သူလဲေျပာစမ္း !!!
ငါ့ကိုတိုက္ခိုက္ဖို႔ မင္းကိုလႊတ္လိုက္တဲ့သူက"
သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္တြင္
ေအးစက္စက္ေပၚထြက္လာတဲ့
ထိုသူ႕ရဲ႕ အာဏာသံက ျပင္းထန္လြန္းလွ၏။
တစ္ဖက္လူကလဲ သူရဲ႕သခင္ခိုင္းလိုက္တဲ့အမိန့္အတိုင္း
ၾကင္ယာေတာ္ရွင္းက လႊတ္လိုက္ေၾကာင္းသာေျပာလိုက္၏။
အမတ္မင္းဟုန္မွတဆင့္ခိုင္းခံရေၾကာင္းေတာ့မေျပာခဲ့ေပ
"ၾကင္ယာေတာ္ရွင္း...ဟုတ္လား အဟက္ သူကငါ့ကို ရွင္းျပစ္ဖို႔ပါႀကံေနၿပီဆိုေတာ့ ငါကလဲငဲ့ညွာေနစရာ မလိုေလာက္ေတာ့ဘူးထင္ပါတယ္"
ထို႔ေနာက္ နတ္ဆိုးသခင္က ထိုလူရဲ႕ ဓားကိုေကာက်ယူကာသူ့ရဲ့ လက္ေမာင္းေသြးကိုစြန္းထင္ေစလိုက္ၿပီး
"မင္းကိုခိုင္းေစတဲ့ ၾကင္ယာေတာ္ကို ငါေသ သြားၿပီလို႔ေျပာလိုက္ ၿပီးရင္ သူေပးတဲ့ ဆုလဒ္ကိုယူၿပီး ဒီတိုင္းျပည္ရဲ႕ အေဝးဆုံးကိုထြက္သြား မင္းကိုငါထပ္မျမင္ခ်င္ဘူး"
.......................
"မယ္ေတာ္ေျပာတာ သားေတာ္လက္မခံနိုင္ဘူး
ဘာျဖစ္လို႔ ေရွာင္အဆိပ္မိတာက
ၾကင္ယာေတာ္ရွင္းနဲ႕ ပတ္သက္ေနနိုင္ရတာလဲ
မယ္ေတာ့္မွာ သက္ေသမရွိေသးရင္
တျခားသူကို မစြပ္စြဲတာပို႔ေကာင္းလိမ့္မယ္"
"မင္းႀကီး...ဒီမယ္ေတာ္ရဲ႕ စကားေတြကို ဘာေၾကာင့္ မယုံမၾကည္ျဖစ္ေနရတာလဲ အခုလဲ သားေရွာင္ကို အထင္မလြဲေစဖို႔ အရင္ကထပ္ပိုေစာင့္ေရွာက္ ေပးဖို႔ သတိေပး႐ုံပဲ ဒါကို ဘာလို႔ အဲ့မိန္းကေလးကို
စစ္စပ္ထိမခံျဖစ္ေနရတာလဲ "
"မယ္ေတာ္ ရွင္းလ်န္ကို သေဘာမက်တာ နားလည္တယ္
ဒါေပမဲ့ ဒီေလာက္ထိမစြပ္စြဲသင့္ဘူး
သူ႕မွာလဲ သားေတာ္ရဲ႕ ကိုယ္ဝန္ကိုလြယ္ထားရတဲ့အျပင္ အခုလိုစိတ္ပင္ပန္းစရာေတြပါ သိရ ရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ားဝမ္းနည္းေနလိုက္မလဲ မယ္ေတာ္ရဲ႕ သားေရွာင္ကိုသာ ေနာက္ထပ္ လူထပ္မသတ္ဖို႔ သြားဆုံးမလိုက္ပါ
သားေတာ္ကို ခြင့္ျပဳပါဦး...!!!"
