"ကေဝတစ္ေကာင္၏ေက်ာ့ကြင္း"
ep..5
"မွဲ႕နီပိုင္ရွင္လား...သခင္နဲ႕ဆက္ဆံေနတဲ့လူရဲ႕လက္မွာမွည့္နီေတြ႕လိုက္တယ္..အိုငါအျမင္မွားတာမ်ားလား....သူကလူသားတစ္ေယာက္ေလ..သူ႕ဆီကလူသားအနံ႕ရေနတယ္..."
မူယာတစ္ကိုယ္ထဲေရ႐ြတ္ရင္းရန္စြယ္တို႔၏ပုံရိပ့္မ်ားကိုျပန္ျမင္ေယာင္ကာမ်က္ရည္မ်ားဝဲလာေလသည္..
"ငါမွမဟုတ္ပဲေလ..သခင္ေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြဟာငါ့အတြက္သတ္သတ္မွမဟုတ္ခဲ့တာအဲ့မွဲ႕ကအရွင္ေတြဆိုတာေသခ်ာတယ္ဒါဆို...သူက.."
႐ုတ္တရက္ေျခနင္းသံၾကားရ၍မူယာသစ္ပင္နားကြယ္ရပ္လိုက္ေလသည္..
"ဇြဲမ်က္စိ့ရွင္ရွင္ထားေနာ္ဒီအနီးအနားမွာကေဝအနံ႕ရတယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ဦး"
"အဟင္း...ဟင္း..ခစ္..ခစ္...ခစ္..."
"ဟင္"
မခို႔တစ္ရို႔ရယ္သံမ်ားကသစ္ပင္ေနာက္ဘက္မွထြက္လာေလသည္ဦးဧကန္မင္းႏွင့္ဇြဲေက်ာခ်င္းကပ္လိုက္ကာျမႇားကိုအသင့္ျပင္ထားၾကေလသည္...
"ကေဝမထြက္လာစမ္း"
"ခစ္.. ခစ္...အိုကြယ္အသုံးႏႈန္းႀကီးကၾကမ္းလိုက္တာေနာ္အဟင္း..ဟင္း.."
"ဦး..ဟိုမွာ"
ဇြဲမ်က္လုံးအဝိုင္းသားႏွင့္သစ္ပင္အကိုင္းေတြကိုလက္ၿငိဳးထိုးျပလိုက္ေလသည္လေရာင္ဝင္းပပေအာက္မွာေျခေလးသြယ္ယွက္ခပ္ရို႔ရို႔ေလးထိုင္ကာဆံႏြယ္ရွည္ႀကီးေတြကိုဖားလ်ားခ်ကာလက္ျဖင့္ပြတ္သပ္ေနေလသည္...နီေဆြးေဆြးႏႈတ္ခမ္းတို႔ကၿပဴံးေနေပမဲ့ေအးစက္စက္နိုင္လွေပသည္လွပသြယ္လွကာအခ်ိဳးဆစ္က်လွေသာခႏၶာကိုယ္မွာကေဝလို႔ပက္ထင္ရင္စရာမရွိေပ..
"ကိုယ့္ကိုကိုယ္လာသက္ေသတာလားျပန္ၾကပါမူယာဒီေန႕ေသြးမစြန္းခ်င္ဘူး"
"မင္းအပိုေတြမေျပာနဲ႕ကေဝမေသေပေတာ့"
ေျပာရင္းဦးဧကန္မင္းမွာခ်ိန္ထားေသာျမႇားအားမူယာဆီသို႔ပစ္ခြင္းလိုက္ေလသည္သစ္ပင္ေပၚမွလ်င္ျမန္စြာခုန္ခ်ၿပီးျမႇားကိုေရွာင္လိုက္ေလသည္.
