"ကေဝတစ္ေကာင္၏ေက်ာ့ကြင္း"
ep..6
ေမြ႕ယာျဖဴျဖဴေလးထက္မွေဖာ့ေတာ့စြာလဲေလ်ာင္းေနေသာစံရိုး၏လက္ေလးအားဖြဖြေလးဆုတ္ကိုင္ကာဇြဲမ်က္ရည္မ်ားက်ေနမိသည္..
"ဟင္း...အေဖ...ျပန္လာခဲ့ပါကြၽန္ေတာ့္ကိုမထားခဲ့ပါနဲ႕ဗ်ာ..အဟင့္..အေဖမရွိပဲမေနနိုင္ဘူး..."
"စံရိုး..စံရိုး..ငါပါမ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္ပါအုန္း.."
ဇြဲ၏လက္အားျပန္လည္တင္းက်ပ္စြာစုပ္ကိုင္ကာစံရိုးေခါင္းကိုအတြင္တြင္ခါယမ္းရင္းႏႈတ္မွလဲ..
"ဟင့္အင္း..လိမ္တာ..အေဖငါ့ကိုထားခဲ့မွာမဟုတ္တာသိတယ္..သူငါ့ကိုတစ္သက္လုံးေစာက္ေရွာက္ေပးမွာျပန္ေခၚေပး..ျပန္ေခၚေပးပါလို႔..ေတာင်းပန်ပါတယ်..ဟီး..ဟီး..အေဖ...ဟီး.."
"စံရိုး...ေတာင္းပန္ပါတယ္စံရိုးရယ္.."
စံရိုးအိပ့္ေပ်ာ္ေနရာမွလန့္နိုးလာေလသည္အိပ့္ယာေဘးကိုအလန့္တၾကားၾကည့္မိ့ကာဘယ္သူမွရွိမေနေပ..ေအာက္ထက္မီးဖိုခန္းမွအသံၾကာူလိုက္ရာဝမ္းသာသြားၿပီး...
"ဟင္..အေဖ..အေဖလား..အေဖ"
စံရိုးဝမ္းသာအားရစြာအိပ့္ယာေပၚမွလူးလဲထကာေအာက္ထက္သို႔ေျပးဆင္းသြားေလသည္..
"အဟင့္..ကြၽန္ေတာ္သိသားပဲအေဖျပန္လာမယ္ဆိုတာ..အေဖ..."
"ဟင္...အ...ေဖ."
မီးဖိုခန္းထဲအေရာက္ဝမ္းသာစြာေျပးဖတ္ရန္ျပဳလိုက္စဥ္လွည့္လာေသာသူမွာအေဖမဟုတ္ဇြဲပင္ျဖစ္သည္..
"စံရိုးနိုးၿပီလား..ငါမနက္စာျပင္ေပးထားတယ္လာထိုင္"
"ဟင့္အင္း"
စံရိုးအားေလ်ာ့စြာခုံေပၚထိုင္ခ်လိဳက္ေလသည္မေန႕ညကအျဖစ္ပ်က္မ်ားကိုဇြဲအားေမးရန္ဆုံးျဖတ္လိုက္ၿပီးေခါင္းေမာ့လာကာ..
"ဇြဲ.."
"ဟင္..ေျပာေလစံရိုး"
"ငါေမးစရာရွိတယ္"
"ေမးေလ"
"မေန႕ညကကိစၥကိုငါ့ကိုအေၾကာင္းစုံျပန္ေျပာျပပါ"
"အင္းငါေျပာျပပါမယ္ခုေတာ့စား.."
"ဟင့္အင္း..ငါအခုသိခ်င္တာေျပာပါ"
