MARAZ 555 Kuralı

7. Bölüm: Yalan

Madrigal "Senden Yoksun"

Arabadan indiğimde, eski Ekim olsam şimdi burdan kaçıp giderdim. Zaman bizden çok şey alsada olduğun yere ayak uydurabilir insan. Maraz yanıma yaklaştığında gerçekten değiştiğine inandığım adam yanımdaydı. Kimsem olmasada onun karanlığına alışmıştım. Beraber mağzaya girdiğimizde, çalışan kızlar hemen yanımızda belirmişti. Kızların Maraza bakışlarını seyrettiğimde gözlerimi devirerek bir elbise alıp kabine girmiştim. Kan kırmızı ve al benisi bir elbiseyle çıktığımda Maraz kaşlarını kaldırıp hayır demişti bile, beğenmediğini anlamıştım. Kabine girip ondan fazla elbise denemiştim. En son çıktığım siyah elbiseyi ikimizde çok beğenmiştik. Maraz kollarını belime doladığında dudaklarıma yaklaşıp bir öpücük bırakmıştı.

"Gerçekten çok güzel olmuşsun." Marazdan duyduğum en güzel cümle olmuştu. Mağzadan çıktığımızda eve doğru yol almıştık. Uzun zamandan sonra tekrar gülümsemiştim.Başımı camdan çıkardığımda soğuk hava yanaklarımı daha çok okşuyordu. Gerçekten kötü biri kendini bile mutlu edemezken, hayatındaki kadına tüm mutlulukları nasıl verebilirdi? Ellerimin üzerinde bir el hissettiğimde gözlerim Marazın ellerinin içinde olan ellerime kaymıştı. Araba kullanırken bile daha çok etkiliyordu beni. Kollarında ki siyah yıldız dövmesi hala gözlerimin önündeydi. Onun resimlerini ilk gördüğümde bu dövmenin anlamını hep merak etmiştim.

"Siyah yıldızın anlamı ne ?"

"Herkes yıldızlara bakarak dilek dilemeyi çok sever. Kolumda ki yıldız gökyüzünde kimsenin göremediği bir yerde"

"Neden kimse o yıldızı göremez?"

"Karanlığın içindeki siyah rengi bulamazlar. Çünkü karanlıktaysan sende karanlıksan seni kimse duyamaz ve göremez."

Derin nefesler verdiğimde, bu dövmenin anlamı benim gibi karanlığa karışan o renk yavaş yavaş karanlık olduğunda tüm renklerini kaybederek sadece karanlığın esiri olmuştu. Arabanın sesiyle tüm düşüncelerimden kurtulmuştum. Arabadan indiğimde elimdeki elbiseyle kapıyı açarak içeriye girmiştim. Maraz beni takip ederek odasına gittiğinde bende hazırlanmak için odamdaydım. Marazın babasıyla tanışmaktan korksamda Marazın yanımda olması beni rahatlatıyordu. Nihayet makyajımıda yaptığımda hazırdım artık. Kapı sesiyle arkama döndüğümde Marazın siyah takım elbiseleriyle hazırdan daha ötesiydi. Şaşkın gözlerle süzerken tüm kalbimin ritimlerini kaybetmiş gibiydim. Birilerleri bana gerçekten o kötü adama aşık olacağımı söyleseydi gülüp geçerdim. Herşey bir anda olsada hayatımı değiştiren o adama bağlanmıştım.

"Hazırsan çıkabiliriz."

"Ben hazırım ama baban benim kim olduğumu öğrenirse" cümlemi tamamlamadan Maraz dudaklarımı öpmüştü. Belimden tutup beni kendine daha çok yaklaştırmıştı. "Asla öyle bir şey olmuyacak bana güven " gülümseyerek daha çok sarılmıştım. Belki bu kızın bir sevgiye ihtiyacı vardı. Ama o ihtiyacını gideren bir adam vardı. Marazla aşağıya indiğimizde Koray ve Sarp arabaların hazır olduğunu söyliyerek bizi karşılamıştı bile. Koray bana bakarken "Evet yengecim çok şıksınız."Buna gülerek Marazın ellerinde tutup çocuk gibi onu takip ediyordum. Nihayet arabaya bindiğimizde Maraz direksiyona geçip arabayı çalıştırmıştı. Arkamızda beş araba daha vardı. Tüm güvenlik bizimleydi. Bazen Marazın gerçekten hergün tehtit altında olması beni çok korkutsada yinede herşeye rağmen onu çok seviyordum. Hayat nekadar tuaf olsada, bize yazılanı yaşamak zorundaydık. Maraza baktığımda oda benim gibi gülümsemişti. Hiçbirşeyi bilmeden sadece hayatımıza devam ediyorduk. Araba Levent Karaoğlunun büyük evinin bahçesinde durduğunda tüm vücudum titremişti. Maraz ellerimi tuttuğunda gergin olduğumu tahmin edebiliyordu. Arabadan çıktığımızda karşımızda Levent Karaoğlu ve ikinci eşi duruyordu. Maraz onları gördüğünde tek bir gülümseme bile yansıtmamıştı yüzüne. Ona destek olarak ellerini sımsıkı tuttuğumda sadece bana gülümsemişti. Eve doğru ilerlediğimizde tüm vücudum ellerim dahil titreyince Maraz ellerimi daha sıkı tutmuştu.