Happy House |Jensoo|

8

Gloria dalga geçercesine;

"Evet."

"Evet mi? Ben sadece maddi durumumuzu da düşünüyorum."

Babaları;

"Kesin sesinizi! Susun da yemeğinizi yiyin."

Gloria ve Lara birbirlerine bakış attılar. Gözlerinden o anki duyguları anlaşılıyordu. Yine de sustular.

                               ***

Jennie artık doymuştu. Masadan kalkarak elini yıkadı. Antony'nin uyanıp uyanmadığına bakmak için kapının eşiğinden karşı tarafa baktı. Kapı açık olduğundan Antony görünüyordu. Uyanmıştı. Jennie abisine doğru koşarak;

"Antony!"

Antony kafasını çevirdi. Kaşlarını çatarak;

"Ne oldu?"

Jennie kısık sesle;

"Sabah uyandığımda bir şeyler duydum."

"Ne duydun?"

"Biri geliyormuş."

"Ne, kim geliyormuş?"

"Bilmem. Biri işte."

"Ne zaman?"

"Biraz sonra geliyormuş."

Antony camdan dışarı baktı. Jennie merakla;

"Biri var mı?"

"Yok."

"Güzel. Şu an ev müsait değil zaten."

Antony çantasını ayarlamaya başladı. Jennie;

"Bir yere mi gidiyorsun?"

"Antremana gidiyorum."

"A doğru ya. Beraber gidelim mi?"

"Sen nereye gidiyorsun?"

"Arkadaşımın evine."

"Jisoo'nun mu?"

"Evet."

"Tamam. Gel."

Jennie babasına;

"Baba! Biz gidiyoruz."

"Tamam ama erken gelin. Bu akşam abin gidiyor biliyorsun."

"Evet!"

Jennie ayakkabılarını giydi. Hâlâ ayakkabılarını giyen Antony'i bekledi.  Antony rahatlamışcasına;

"Hâlâ birileri gelmemiş."

"Çok şükür."

Antony ayakkabılarını giyince Jennie'ye;

"A! Bir şey unuttum."

"Ne?"

"Suyumu."

"Of! Sende tam çıkarken unutuyorsun şunu."

Sen beni şu caddede bekle. Ben hemen oraya gelirim."

Antony üşendiğinden ayakkabılarını çıkarmadan eve girdi. Jennie ise caddeye doğru ilerledi.

Caddede ki Chanel mağazası onun en ilgisini çekendi. Abisi gelene kadar Chanel mağazasına girip içeride ki ürünlere göz atmak istiyordu.

Jennie Chanel mağazasına girdi. İlk olarak mankenin üzerinde ki siyah tüvit takıma baktı. Chanel'in en iyi ürünlerinden biri bu olsa gerek.

Daha sonra rafta ki parfümlere baktı. (Çaktırmadan biraz sıktı.) Ve kozmetik ürünlerine... Hepsi büyüleyici görünüyordu.

Jennie bir şey alamayacağından buradan ayrılmanın en mantıklısı olduğunu düşündü. Mağazanın dönen kapılarından çıkıp abisini dışarıda beklemeye başladı. Fakat abisi hâlâ ortalarda yoktu.

Jennie bu işlek caddede hızla yürüyen bir kadın gördü. Sanki burada bir yabancı gibiydi. Jennie kadına yaklaşarak ona;

"Hanımefendi. Bir sorun mu var?"

"Buralarda yaşayan bir kız var. O kim biliyor musun?"

"Hangi kızdan bahsediyorsunuz?"

"Maddi olarak sıkıntı çekiyorlarmış. 4 kardeşi varmış ve bir tanesi yurtdışına gideceğinden daha da fazla maddi sıkıntı çekmişler. Abisi iyi bir futbolcuymuş."

"E bu benim."

Kadın, Jennie'nin kolundan tuttu. Onu çekiştirerek;

"Benimle geliyorsun o zaman."

"Jennie kolunu çekti. Kadına;

"Neden seninle geliyorum?"

"Bunu sana sonra açıklayacağım."

"Hayır! Seni tanımıyorum. Seninle hiçbir yere gitmiyorum."

"Daha fazla uzatmadan gel hadi."

Jennie hızla evine doğru koştu. Kadında arkasından koşuyordu. Jennie bağırarak;

"Baba! Baba! Lara!"

Kadın sakince;

"Sana zarar vermeyeceğim."

"Bunu nereden bilebilirim?"

"Koskoca Fransa sokaklarında nasıl bir şey yapabilirim?"

"Benim kolumdan tutup çekiştirdiğine göre senden beklerim."

Jennie eve gelmişti. Antony ise bahçede çamaşır asıyordu. Jennie Antony'e bağırarak;

"Neden 2 saattir gelmiyorsun?"

"Ablam çamaşırları as, dedi."

Jennie hızla evin kapısını çaldı. Antony kadını görünce;

"Bu kim?"

"Bilmiyorum. Beni zorla kolumdan tutup götürmeye çalıştı."

Antony yerden uzun bir dal parçası alıp savunmaya geçti. Kadına;

"Bize yaklaşma. Hem derdin ne senin?"

"Siz beni yanlış anladınız."

Derken kapıyı Lara açtı. Kadını görünce;

"Hoşgeldiniz. Ama Jennie sanırım şu an burada değil."

"Hayır burada."

"Jennie hızla Lara'ya sarıldı. Arkadan babası ve Gloria gelerek;

Jennie. Al bu bavulun."

"Bavulum mu, Ne?"

Babası, Jennie'nin kafasını okşayarak;

"Gidiyorsun kızım."

"Ne? Hayır ben gitmek istemiyorum."