TEACH ME TO LOVE (Sullivan Boiz Series#3)

Epilogue

Author's Note
Kung naabot mo ang chapter na ito, gusto kong magpasalamat sa walang sawang pagbabasa at pagsubaybay. This would be the last story of this series and I hope baonin niyo sa buhay ang bawat aral na matututunan at natutunan niyo rito.

Love,
Aly

***

"Hanggang kailan mo ba gustong maging miserable ang buhay mo, Leo?! Look at your self! You're a total mess!" It was Elias screaming right Infront of my face.

I just ignored him and kept on sipping on my canned beer. Inis ko siyang tinignan noong hablutin niya ang lata saakin.

"For fuck's sake, Leo! Kakalabas mo lang ng hospital. Would you please think nicely! You stupid little brat! Ano nalang sasabihin saakin ni tita? Na pinapabayaan kita! Damn it! Damn it!" Sunod-sunod niyang Turan at natutuliro.

"Would you please shut your fucking mouth, Elias?" Ayon lamang ang nasabi ko.

Naupo siya sa harap ko at napahilamos sa mukha. "Just do what I've said," dugtong ko.

"You said what?" Taas-kilay niyang tanong.

"Find her. Hindi pa ako p'wede kumilos ngayon para hanapin siya. Kung ayaw mo naman ako nalang ang gagawa," sabi ko.

"Baliw ka ba, Leo? Kakagising mo lang galing sa comatose! Can't you hear your self? You've been in coma for almost 3 weeks!" Iritang sigaw niya.

Pagkatapos kong pumunta sa simbahan noong araw na 'yon, nagdesisyon akong halughugin ang buong lungsod para hanapin siya dahil hindi ko siya natagpuan sa kanila. Wala akong ibang alam kundi hanapin siya. Ayon na nga, iyong lintek na kotse umagaw ng linya at dahil lutang ako, boom! Kakagising ko lang.

"But I wanted to see her, Elias! Ayokong isipin niya na sinukuan ko siya ng ganun ganun! I fucking love her, Elias. Remember when I told you that what if I found someone that really understands me? That all the problems in the world will not ruin a single night with her? Siya 'yon, Elias. Si Bree, iyong babaeng hindi ko akalaing mamahalin ko," katwiran ko na ikinatawa niya.

"Tangina? Sakit niyo talaga 'yan 'no?"

Kunot-noo ko siyang nilingon. "Alin?"

"Alin? Tanga, 'yan! 'yang kabaliwan niyo sa babae! Hindi pa ba sakit 'yan? Baka nga mas malala sa sakit! Walang gamot-virus! Letche!" Asik niya.

"You don't get it, Elias!" Mas tinaasan ko ang boses. Hindi ako papatalo sa gungong na 'to.

"I took her for granted! Sa larong 'yon ako naging totoo. Sa pustahang 'yon ako naging sigurado. I never loved anyone else dahil alam kong siya lang! Umaasa pa rin ako na isang araw babalik siya! Isang araw makikita ko ulit siya," mahaba kong litanya.

"I get it, Leo. You're a big D.U.M.B.A.S.S," he scoffed while rolling his eyes.

"You're a dumbass kaya mo ibinenta 'yung motor mo at ibang gamit mo sa banda para bumili ng bahay at lupa? Tanga ka ba, Leo? Ang bata bata mo pa! At ako? Kakagraduate ko palang sa kurso ko tangina mo!" Mura niya.

"Inihanda ko 'yon para da pagbabalik niya. Kung hindi kami para sa isa't-isa, hindi ako papayag," bumwelta ko at halos gusto niya akong liparin para bugbugin.

"Bobo! Isa pa 'yang sakit niyo na 'yan!" Dinuro-duro niya ako.

"Ano nanaman ba?"

"You begged for her, got her, took her for granted, lost her, the begged for her again? Why do boys do this?" Inis niyang sambit.

"Because he's a boy-not a man." Biglang singit ng isang tinig mula sa pinto.

"T-tita?" Usal ng kinakabahan na si Elias.