-အပိုင်း ၇-
ကျော်ကိုကိုတို့ဆိုင်၏မျက်စောင်းထိုးရှိ တိုက်ခန်းတစ်ခန်းမှာ လူသစ်တွေရောက်လာကြသည်။ ဒီလိုလောင်းကစားရုံများသာရှိသောလမ်းကြားမှာ ဘယ်လိုလူမျိုးက အိမ်ခန်းငှားနေသလဲကျော်ကိုကိုမစဥ်းစားတတ်ပေ။ဖြစ်နိုင်ချေကတော့ ဈေးပေါပေါရ၍သာငှားသည်ထင်သည်။
ထိုလူသစ်တွေရောက်တာ တစ်ပတ်ကျော်ကျော်တော့ရှိလေပြီ။ယောကျ်ားလေးတစ်ရုန်းရုန်းနှင့် ဧည့်သည်အဝင်အထွက်ကလည်းတရုန်းရုန်းပင်။တစ်ခါတစ်ရံ နေ့လယ်နေ့ခင်းဆို၊ညနေဘက်ဆို အိမ်ရှေ့လေးမှာ ယောကျ်ားလေးတွေ ဂစ်တာတီးတတ်ကြသည်။
ယောကျ်ားလေးအဆောင်ဟုတော့ကျော်ကိုကိုထင်သည်။အဆောင်မှူးဟုထင်ရသည့် ယောကျ်ားလည်းရှိသည်။ ထိုသူသည် ဂေးဖြစ်မည်ထင်သည်။လမ်းလျှောက်လျှင်နွဲ့လျ၍လျှောက်သည်။ တစ်ခါတစ်ရံဂိမ်းဆိုင်ဘက်လာတာတွေ့ရသည်။ ဟိုးတစ်နေ့ကတော့ ယောကျ်ားလေးအုပ်စုလိုက် ကစားကြရင်းဆူညံနေကြရာ ထိုသူတစ်ချက်ငေါက်လိုက်ရုံဖြင့် မီးကိုရေနှင့်ဖြန်းလိုက်သည့်နှယ် လုံးဝတိတ်သွားကြသည်။
ပြောရင်းဆိုရင်း ထိုအဆောင်မှူးက ကျော်ကိုကိုဆိုင်ဘက်လျှောက်လာလေသည်။
"ကြက်ပေါင်ကဘယ်လောက်လဲ"
"တစ်ချောင်း ၁၀၀၀အစ်ကို"
"အော်"
တစ်ခုခုကိုစူးစမ်းသလို ထိုသူက ကျော်ကိုကို့ကိုခေါင်းအစခြေအဆုံးတစ်ချက်ကြည့်သည်။ထို့နောက် နှစ်လိုဖွယ်ပြုံးပြသည်။ကျော်ကိုကိုလည်း ပြန်ပြုံးပြလိုက်သည်။
" အချောင်း၂၀ပေးနော် "
"ဟုတ်ကဲ့အစ်ကို"
"အဆန်းလို့ပဲခေါ်ပါ
ငါ့ကို အားလုံးကဒီလိုပဲခေါ်ကြတယ်"
"ဟုတ်ကဲ့..."
ကျော်ကိုကိုက ကြက်ပေါင်လေးတွေကို အိတ်ထဲထည့်ရင်းဖြေလိုက်သည်။
"အိမ်က မိန်းကလျှော့ဝင်တယ်ထင်တယ်
မီးမလာဘူး.....အဲတာထမင်းပဲတည်ထားလိုက်တယ် ဟင်းကတော့ အခုကြက်ပေါင်ပဲပေါ့"
"အော် ဟုတ်လား....
ဒီဝင်းထဲမှာတော့ မီးပြင်ဆရာရှိတယ်"
"ကိုသိန်းဆိုလား... ခေါ်ထားတယ်.....နေ့လယ်လောက်မှလာမှာ"
