Zaruri

Giriş

14.07.2020
Ceren'in ağzından

Doğuyla buluşmuş biraz vakit geçirmiştik bi süre sonra saatin geç olduğunu söyleyerek yanından ayrılmıştım eve bırakmayı çok ısrar etsede kabul etmemiş eve yürümeyi tercih etmiştim müzik dinleyerek yürürken telefonum çaldı Başkan arıyordu acil yanıma gel deyip kapatmıştı hemen ilk gördüğüm taksiyi durdurup bindim ve yanına gittim.

"Ceren kızın nasılsın"

"İyiyim başkanım sağolun kötü bişey mi oldu"

"Hayır kızım gizli bi görev var yurtdışına gideceksin"

"Emredersiniz başkanım nereye gidiyorum"

"Ceren ama bu görev diğerlerinden çok farklı olucak eğer kabul edersen etmek zorunda değilsin kızım çok zor bi seçim  arkadaşlarını sevdiklerini geride bırakman gerekecek"

"Nasıl yani başkanım ölü olarak mı gözüküceğim"

"Hayır kızım sevdiklerinin her biriyle konuşmayı kesip onların seni merak etmemesini sağlaman lazım hiç kimsenin haberi olmayacak yurtdışında olduğundan"

"Başkanım doğunundanun ın haberi demi olmayacak "

"Kızım bak kabul etmek zorunda değilsin ama Aras da dahil kimseyle görüşmeyeceksin herkesten ayrılacaksın kabul edersen eğer"

"Kabul ediyorum vatanımız eğer böyle emrettiyse doğrusu budur başkanım "

 
"Tamam kızım detayları sonra konuşuruz şimdi herkesle aranı bozman senden nefret etmelerini sağlaman lazım"

Kafa salladım ve çıktım kaleden çıkar çıkmaz Doğuyu aradım

"Efendim güzelim"

"Aras buluşabilir miyiz "

"Bişey mi oldu sevgilim iyimisin"

"İyiyim konuşmamız lazım her zamanki parkta bekliyorum seni"

"Tamam güzelim "

Telefonu kapattıktan sonra düşündüm onu cidden çok seviyordum Ama söz konusu görev olunca elimden bişey gelmiyor du ondan ayrılıp bu görevi yerine getirmem lazımdı vatanım için
Parka gelip banka oturduktan 5 dakika sonra  Doğu geldi o bişey mi  oldu iyimisin diye sorarken ben bi anda "ayrılalım" diyince afalladı

"Ne saçmalıyorsun güzelim sen"

"Doğu ben ayrılmak istiyorum uzun süredir başkasına karşı ilgi duyuyorum sevmiyorum artık seni zorlamayalım "

"Ceren  yalvarırım yapma güzelim şuan bunları sen söylüyor olamazsın bana yapma nolur yapma bak sen benim ailemsin herşeyimsin naparım ben sensiz nolur yapma"

Bi yandan ağlıyordum o da ağlıyordu gözyaşımı silerek konuştum
"Ciddiyim ben defol git hayatımdan sevmiyorum seni istemiyorum artık  sana acıdığım için seninleydim hiçbir zaman sevmedim seni"
ve işte o an gözlerinden yıkıldığını anladım hiçbir şey söylemedi ama yıkılmıştı bende yıkılmıştım başka bi şey söylemeden arkamı dönüp gittim arkamda bi enkaz bırakarak evime valizimi toplamaya gittim..

Günümüzden
 
Gene dalmış geçmişi düşünüyordum düşüncelerimi bölen şey havalimanının önünde benim için kornaya basan taksi oldu bugün 4 yıl sonra görevimi bitirip başka bir görev için Ankara'ya gelmiştim Ankara kimileri için gri kimileri için beyaz olan şehir benim için simsiyahtı acı doluydu anılarla doluydu Ankara'yı simsiyaha boyayan bendim mecburdum buna
evet ben kim miyim;
Ben milli istihbarat ajanı Ceren Akçay
4 yıl önce bi görev için sevdiklerimden memleketimden ayrıldım  pişman değilim söz konusu vatansa gene olsa gene yapardım merak etmişsinizdir ailen hiç mi merak etmedi diye benim bi ailem yok yani var fakat ben tanımıyorum ironik bi olay gibi gelebilir ama böyle 5 aylıkken yetimhaneye bırakılmışım hatta ismimi bile oradaki hocalar koymuş hiçbir zaman ailemin yokluğunu hissetmemiştim fakat genede bi boşluk vardı ve o boşluğu dolduran kişi Doğu Dinçer çevik dı ancak ben o aileyi kendi ellerimle katletmiştim
Ve şimdi onu yıktığım mahvettiğim şehire geri döndüm belkide karşılaşacağımız şehire  ben bunları size anlatırken çoktan taksi lojmana gelmişti bile lojmanın önündeki askerden anahtarımı alarak yeni yaşam alanıma ilerledim evime girdim fakat yerleşmedim çünkü zaman kaybetmeden kaleye gidip yeni görevimi öğrenmek istiyordum duş alıp üstümü değiştirdikten sonra üzerime deri ceketimi alarak dışarı çıktım ve motorumu ben gelmeden önce garaja bıraktıkları için garaja doğru ilerlemeye başladım..
kalenin girişindeki vale ye motorumu bıraktıktan sonra içeriye girdim özlemiştim burayı başkanın odasına doğru ilerledim ve içeri girdim Başkan görür görmez sarıldı bu adamı seviyodum babam gibi görüyordum

"Özledim be Ceren kızım "

"Bende özledim başkanım buraları sizi"
biraz bitirdiğim görev hakkında konuştuktan sonra sıra yeni görevime gelmişti ayağa kalktı ve "gel benimle" dedi harekat merkezine gelmiştik içeri girdik ve beni şok eden o kişiyle göz göze geldim şaşırmıştı afallamıştı ailem olan herşeyim olan adam şuan karşımdaydı fakat bana sevgiyle değil nefretle bakıyordu gözlerinde nefret ve şaşkınlıkla karışık bi ifade vardı bi şey daha vardı ama çözemiyordum neydi özlem mi? Hiç sanmıyorum

Başkanın konuşmasıyla kendime geldim

"evet Ceren yeni görev arkadaşların sonra tanışırsınız vaktimiz yok çocuklar "

Bana ayrılan yere oturdum ve başkanın anlattıklarını dinlemeye başladım ülkemizin tehlikede olduğundan bahsediyordu bir kaç fotoğraf gösterdikten sonra projeksiyonu kapattı ve bana döndü

"Ceren kızım inşallah lojmana yerleşmemişsindir çünkü orda kalmayacaksınız takım halinde sizin için ayarladığımız evde kalacaksınız diğer arkadaşların çoktan yerleşti hep beraber gidin eve ben eşyalarını gönderteceğim "

Tamam başkanım dedim  fakat şaşkındım Doğu yla aynı evde yaşamak mı ve aynı görevde olmak beni pek iyi etkileyeceğini sanmıyordum ama görecektim ilerleyen zamanlarda

Eeevet beğendiniz mi ilk bölümü
İlk bölüm hakkındaki düşüncelerinizi yazmayı unutmayın

Arkadaşlar yorum yaparken lütfen şahsıma hakarette bulunmayın bu benim daha ilk kitaplarımdan tutacağını beklemiyorum ama denemek istedim daha acemiyim ona göre yorumlayınız sizi seviyorumm