ပြိုင်ဘက်ကင်းမိုးကောင်းကင်သိုင်းဝိဉာဉ်(ကျွင်းရှောင်ယောက်) Book 2

791 - 795

အခန်း ( ၇၉၁ ) ချိုမြိန်သော အပြန်အလှန်ဆက်ဆံရေး၊ လော့လီက ဆုနည်းနည်းလိုချင်လို့၊ ပျက်စီးနေသော ရှေးဦးဝိညာဉ်ကမ္ဘာ။

ကျန်းလော့လီ၏ တုန်လှုပ်သွားသည့် အမူအရာကလေးက အတော်ချစ်စရာကောင်းသည်။

သူမ၏ ကျစ်ဆံမြီးနှစ်ခွချထားသော ဆံပင်များပင် ထောင်မတ်သွား၏။

"ဒါ... ဒါက အိပ်မက်မဟုတ်ဘူးပေါ့။ အစ်ကိုရှောင်ယောက်... တကယ်ပဲ နင်လား"
ကျန်းလော့လီက ကျွင်းရှောင်ယောက်၏ ရင်ဘတ်က်ကို လက်ဝါးအပ်လိုက်သည်။

နှလုံးခုန်နေခြင်းကို ခံစားရ၏။

အိပ်မက်က ဒီလောက်တော့ လက်တွေ့မဖြစ်နိုင်ဘူး။

ကျန်းလော့လီ မည်သို့မျှ မယုံကြည်နိုင် ဖြစ်သွားသည်။ ကျွင်းရှောင်ယောက်က သူမကို တမင်သက်သက် လာရောက်ရှာဖွေမည်ဟု ဘယ်တုန်းကမှ မတွေးခဲ့မိပေ။

နောက်ဆုံးတွင်၊ လူတိုင်းက သေခြင်းရှင်ခြင်းတံခါးသို့ဝင်ရန် မဝံ့ရဲကြပါ။

ကျွင်းရှောင်ယောက်ကတော့ သူမကို ရှာဖွေရန် မတုံ့ဆိုင်းဘဲ ဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။ ယင်းက ကျွင်းရှောင်ယောက်၏ နှလုံးသားထဲမှ သူမ၏နေရာကို သက်သေပြခဲ့သလိုပင်။

"မင်းရှေ့ကလူက အတုအယောင် ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား"
ကျွင်းရှောင်ယောက် ရယ်မောလိုက်သည်။

"အဟင့်... အစ်ကိုရှောင်ယောက်..."
ကျန်းလော့လီလည်း ဤတော့မှ အသိုက်ကိုပြန်ရှာတွေ့သည့် ငှက်ကလေးတစ်ကောင်ကဲ့သို့ ကျွင်းရှောင်ယောက်၏ ရင်ခွင်ထဲသို့ခုန်ဝင်ရင်း ရှိုက်ကာ ငိုကြွေးလေတော့သည်။

အဆုံးစွန် ရှေးဟောင်းလမ်းပေါ်တွင် တစ်ယောက်တည်း လျှောက်လှမ်းရာ၌ အခက်အခဲများနှင့် အကျပ်အတည်းများ၊ နစ်နာမှုများကို မည်မျှအထိ သူမ ခံရပ်ခဲ့ရသည်အား ဘုရားမှသာသိမည်။

သို့သော်လည်း ပို၍ သန်မာလာစေရန်အတွက်၊ ကျွင်းရှောင်ယောက်နောက်ကို လိုက်ပါနိုင်ပြီး သူ့ကို ဆွဲမချမိစေရန်အတွက်...

ကျန်းလော့လီသည် အမြဲတမ်း အံကြိတ်ပြီး သူ့ဘာသာသူ သည်းခံခဲ့ရသည်။