ပြိုင်ဘက်ကင်းမိုးကောင်းကင်သိုင်းဝိဉာဉ်(ကျွင်းရှောင်ယောက်) Book 2

831 - 833

အခန်း ( ၈၃၁ ) နတ်ဘုရားသားတော် ရောက်လာပြီ၊ ကြီးစိုးသူက ကြီးစိုးဆဲ၊ အင်ပါယာမြို့တော်ကို သွေးစွန်းစေမှာမျိုး မမြင်ချင်ကြဘူး မဟုတ်လား။

ကျွင်ရှောင်ယောက်က ဧကရာဇ်သင်္ချိုင်းကြယ်မှ ထွက်ခွာပြီးနောက် အဆုံးစွန်ရှေးဟောင်းလမ်း၏ အဆုံးဖြစ်သည့် ရှေးဦးအင်ပါယာမြို့တော်ကို ဦးတည်သွားခဲ့သည်။

ဤတွင် သဘာဝအတိုင်း ထူးခြားမှုများ မရှိပေ။

‌ကျွင်ရှောင်ယောက်အတွက် အလွန်အန္တရာယ်များသော အဆုံးစွန်ရှေးဟောင်းလမ်းက ကိုယ့်အိမ်ခြံဝင်းကဲ့သို့သာ ဖြစ်သည်။

ကျွင်ရှောင်ယောက်၏ အရှိန်နှင့် တည်နေရာရွှေ့ပြောင်းခြင်း အစီရင်တို့ဖြင့်...

တစ်လသာ ကြာခဲ့သည်။
   
အဆုံးစွန်ရှေးဟောင်းလမ်း၏ အဆင့်တစ်ရာ့ရှစ်မှ ရှေးဦးအင်ပါယာမြို့သို့ ကျွင်ရှောင်ယောက် ရောက်လာပြီ။

သူ့ရှေ့မှ ခမ်းနားထည်ဝါသော ရှေးဦးအင်ပါယာမြို့တော်မှာ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပါက တိုက်ကြီးတစ်ခုကဲ့သို့ ဖြစ်သည်။

ကျွင်ရှောင်ယောက်၏ မျက်လုံးများတွင် အလင်းရောင်မှိန်မှိန်လေး လင်းလက်လာ၏။

ဤမြို့၏ ထူးခြားသောသဘာဝကို သူခံစားနိုင်သည်။ ယင်းမှာ ရှေးခေတ်ကတည်းက တည်ရှိခဲ့ပြီး မရေမတွက်နိုင်သော လှိုင်းလုံးကြီးများအား ကြုံတွေ့ခဲ့ရသော်လည်း ဆက်လက် တည်ရှိနေဆဲပင်။

ရှေးဦးအင်ပါယာမြို့တော် မပြိုလဲသရွေ့၊ အင်မော်တယ်နယ်မြေကြီးလည်း လုံခြုံလိမ့်မည် ဖြစ်သည်။

သို့‌သော်လည်း အကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့် ကျွင်ရှောင်ယောက်၏ စိတ်ထဲတွင် ယောင်ဝါးဝါး ခံစားနေရသည်။

ကြီးမားသော အပြိုင်ခေတ်တွင် တိုင်းတပါးမှ ကျူးကျော်ခြင်းက ယခင်ခေတ်များထက် ပို၍ ပြင်းထန်လိမ့်မည်။

ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်သည်မှာ၊ ဤတစ်ခေါက် ရှေးဦးအင်ပါယာမြို့တော်သည်ပင်...

ကျွင်ရှောင်ယောက်လည်း ခေါင်းကို အနည်းငယ်ခါယမ်းပြီး အတွေးစဖြတ်လိုက်သည်။