Ben ve benim gereksiz hayatım

00:39

başa sarıyor gibi hissediyorum.
her şey boktan oluyor.

herkes aşkı neden güzel tanımlıyor anlamıyorum.
aşk iğrenç bir şey.
aşk kötü bütün duyguların bir araya gelmesi.
mutsuzluk, umutsuzluk, nefret ve suçluluk.
aşk yüzünden kendimden nefret ettim, kendimi suçladım.
kısacası en başa döndüm.
iki kişiye aşık oldum şu ana kadar.
(aşk, hoşlantı, beğeni aynı şeyler değil.)
aşık olduğum iki kişide ümit verdi, kalbimi paramparça etti ve si*tirip gitti.
acaba mutlular mı?
gurur duyuyorlar mı şaheserleri ile?

kalbimi her seferinde ben onarıyorum.
o parçalanmış kalbi her seferinde ben birleştiriyorum.
yardım alabileceğim insanlar var.
ama yardım alamıyorum.
birine anlatmak daha çok koyuyo bana nedensizce.

yazmak istediğim, içimi dökmek istediğim o kadar konu, o kadar çok şey var ki.
ama kelimelere, cümlelere dökmek çok zor.

Beni arkadaş olarak görüyorsun biliyorum.
Hani sana ilk açıldığımda, böyle devam edecek mi diye sorunca,
Problem yok demiştim ya.
Problem var. Seni unutamıyorum.

Umut vermek istemiyorsun biliyorum.
Ama gözlerine bakınca aklıma umuttan başka bir şey gelmiyor.
Sen her günaydın deyip duraksayınca, ben de seni seviyorum diyesim geliyor.
Umut dolu arkadaşım!
Seni unutamıyorum.

internette buldum bu şiiri, çok hoşuma gitti.
tamda bunu yazarken aklıma gelince koyayım dedim.

iyi geceler. düşünmeden uyumak dileğiyle.