Ailem

2.Bölüm Aile?

      Aşağıya indiğimde babamın dediklerine uyarak sakince annemin yanına oturdum.
     
      Şimdi farkettim de aile 7 kişilikti: orta yaşlı kadın ve adam, 5 genç erkek vardı.
      Gençler sertçe bana bakıyordu dürüst olayım korkmuştum. Kadının gözleri ise doluydu. Sarılmak istesemde babamın sözlerini hatırladım. Birilerinin ağlamasına hiç dayanamıyordum. Ben geldiğimde orta yaşlı adam konuşmaya başladı. Adamın saçları benimki gibi hafif kızıldı.

    "Merhaba Mina ben Alper yanımdaki de eşim Canan. Seninle önemli bir konu hakkında konuşmak istiyoruz."

    Benimle konuşmak mı? Hemde önemli bir konu hakkında... Ailem bile benle doğru düzgün konuşmazken benle ne konuşabilirlerdi ki? Başımı hevesle sallayıp Alper amcayı onayladım. Sözüne devam etti.

    "Mina biz senin bizim kızımız olduğunu düşünüyoruz. Bu yüzden DNA testi yapmak istiyoruz tabi sende istersen."

   Ağzımdan çıkan tek şey "N-ne?" oldu. Ama tek şok bu değildi. Babamın sözleri beni daha çok şok etti.

    "Biliyordum zaten. Mina benim kızım değil onu parkta bulduk. Bizde kızımızı yeni kaybettiğimiz için bir hevesle eve getirdik ama keşke getirmez olaydık. "

     Babamın bu sözleri ile içimde birşeylerin parçalandığını hissettim. O an tek istediğim odama çıkıp hüngür hüngür ağlamaktı. Öylede yaptım koşar adımlarla odama çıkıp kapımı kilitledim. Yatağıma oturup oyuncak tavşanım Buby'e sarılarak ağlamaya başladım. Birkaç dakika sonra hızlı adım sesleri işittim. Kapım çalınmaya başlandı ve tatlı bir kadın sesi duydum.

     "Canım benim kapıyı açta güzelce konuşalım. Hem bak belkide gerçekten bizim kızımızsındır. Geçmişi telafi edemeyiz ama gelecekte çok güzel vakit geçirebiliriz. Hadi tatlım aç kapıyı da DNA testine gidelim."

   O an içimde garip bir his belirdi. Gerçekten sevilme isteği belirdi içimde o heyecanla kapıyı açtım. Karşımda gözleri dolu bir kadın vardı. Kapıyı açtığımda hızla bana sarıldı. O an o kadar mutlu oldum ki hemen ona karşılık verdim.

   " Hadi kızım hastaneye gidelim."

   Elimi tuttu ve beraber aşağıya indik. Şimdiden bu kadını sevmiştim çok tatlıydı. Aşağıya indiğimizde Alper amca babamla konuşuyordu. Genç aile fertleri Buby'e garip bakarken onları umursamadım. Alper amca işe beni görünce samimi bir şekilde gülümsedi ve yanımıza geldi. "Hadi gidelim" dedi. Kapıya doğru yürümeye başladık. Ailenin diğer fertleri de arkamızdan geliyordu. Anne ve babamdan hiç ses çıkmıyordu. Bu beni üzmüştür en azında bana eşlik edebilirler. Ama öyle olmadı. Kapıdan çıktık ve siyah bir arabaya bindik ve hastaneye yol aldık. İki arabaydı çünkü bir arabaya sığamazdık. Alper amca konu açmak ister gibi konuşmaya başladı.

  "...