Ailem

4.Bölüm Gerçekler

      İlahi bakış açısı

   Mina geldiğinde Fırat, Alper Beyden kan aldı. Sıra Mina'ya geldiğinde ise Mina tedirgin duruyordu. Fırat Mina'dan kan alacakken beklenmedik birşey oldu. Alper Bey Mina'nın elini tuttu. "Korkma" dedi. Mina'nın en çok duymak istediği destek kelimesini belki de babası olan birinden duymak onu çok mutlu etti. O bunları düşünürken kan çoktan alınmıştı.Test sonucu üç saate çıkacağı için Alper Bey ve Canan Hanım Mina ile vakit geçirmek istedi.Bu yüzden beraber hastanenin yanındaki kafeye gittiler. Fakat gençler daha fazla Mina'ya katlanamadılar. Ve eve gittiler.

     Mina, Canan Hanım ve Alper Bey ise üç saat boyunca çok güzel sohbet etmiş ve birbirlerini tanımışlardı. Üç saatin sonunda ise beraber Fırat'ın odasına geçmişlerdi. Gençler ise onlardan önce odaya gelmişlerdi bile herkes çıkıcak sonucu bekliyordu.

  Mina'dan

Çok heyecanlıydım. İnşallah onlar benim ailemdir. Şu 4 saat içinde hayatım boyunca göremediğim sevgiyi görmüştüm. Ben bunları düşünürken Fırat abi konuşmaya başladı. Elinde bir kağıt vardı.

    "Sonuçlara göre" gülümsedi"Mina Yıldırım Alper Giriğin 100% kızıdır. "

    O kadar mutlu olmuştum ki sonunda hayallerimdeki aileye kavuşmuştum. Mutluluğuma engel olamayıp ellerimi çırpıp Canan anneme sarıldım. O da bana hemen sarıldı. O sırada hiç duymadım bir ses işittim.

    "Şuna bak ya hemen de sahiplenmiş annemizi"

    "Göktuğ saçmalama istersen!"

   Adının Göktuğ olduğunu öğrendiğim kişiyi Alper Bey sakin ama korkutucu bir şekilde uyardı.

   "Ne saçmalaması baba ya şuna bak daha tanışalı bir gün bile olmadı ne kadar da sevindi. Tabii gördü zen-"

    "Göktuğ SUS İSTERSEN"

   Göktuğ abinin sözlerinde sonra ister istemez Canan Hanım'ın kollarından ayrıldım. Üstüne Alper babamın bağırmasıyla bir iki adım geriledim. Benim bu davranışımı gören Canan annem

     "Alper ve Göktuğ yeter artık kızımı korkutuyorsunuz. Hadi eve gidelim ve güzelce tanışalım."

     Annemin sözleri üzerine babam "Peki hayatım" dedi ve son sözler bu oldu. Ben babam ve annemin elini tutarken arkamızdan da tahminim olarak abim olduğunu düşündüğüm abilerim geliyordu. Hep bir abim olmasını istemiştim. Çizgi filmlerde küçük kızları hep abileri koruyordu. O kızlara hep özenmiştirim. Yine arabaya bindik ama bu sefer araba da abilerimden biri vardı. Babam ve annemle sohbet etmek istesemde abilerimden çekiniyordum. Bu yüzden yolculuk sesiz geçti. Araba durduğunda heyecanla inip annemin elini tuttum ve eve baktım. Çok büyüktü.

   "Ne kadarda büyük. Siz bu evde kaybolmuyor musunuz?"

    Diye sordum sadece gülmekle yetindiler. Annemle el ele ilerlemeye başladık.Kapıyı çaldığımız da...
     

    Kısa oldu özür dilerim müsait değilim çok oylar mısınız?