Love is not a crime(დასრულებული).

ოჯახი?

დილით ჯონგუკმა ადრე გაიღვიძა  და ყავით და შოკოლადებით მიაკითხა თეჰიონს ოთახში.

-თეჰიონ? *ხის პატარა დაფა გვერდით გადადო და თეჰიონს გვერდით მიუჯდა*
თეჰიონ პატარავ, გაიღვიძე.

*თეჰიონი ნელ-ნელა და სიზარმაცით ახელს თვალებს*
-უკვე..უკვე მივდივართ?

*გუკმა გაუცინა და უპასუხა*
-არა პატარავ ჯერ ცხრა საათია დრო კიდევ გვაქვს ადექი და ყავა დალიე, მიუნიშნა გვერდით ყავაზე*
-როდიდან მოგაქვს ჩემთვის ყავა? უცნაურად იქცევი,ცოტა არიყოს მაშინებ
-ვცდილობ თავაზიანი ვიყო *დასერიოზულდა*
-სკოლის ფლეიბოი ცდილობს თავაზიანი იყოს.
-კიმ თეჰიონ მგონი ამასაც არ იმსახურებ *დაფას ხელი მოკიდა*
-არა არა ავიღებ, ჩუმად ვარ, *ხელიდან ყავა და შოკოლადები ააცალა*
-ასე სჯობს *თავზე ხელი გადაუსვა* კარგი ბიჭი ხარ.
-ხო რათქმაუნდა

*საღამოც მალევე მოვიდა*

-თეჰჰ მალე გაემზადე
-ვემზადები ნუ წუწუნებ
-ახხხ
-ვსო მზად ვარ *კიბეებზე ჩამოდის*
-მე..*გუკი გაშტერებული უყურებს*
-ეს ის მომენტია *იცინის* პატარძალს რომ პირველად დაინახავენ
-ნუ სულელობ * ახლოს მიდის და წელზე ხელს ხვევს* მშვენივრად გამოიყურები ლამის მართლა შემიყვარდე.
-სასაცილოა *ნერვიულად სიცილი დაიწყო*
-არანაირად *დასერიოზულდა და კიმი სახლიდან გაიყვანა, კარი ჩაკეტა და მანქანის კარი გაუღო*
-დაჯექი
*თეჰიონი ხმის ამოუღებლად ჯდება*
*გუკი კარს ხურავს და საჭესთან ჯდება*
-წავედით?
-კი..
-არვარ დარწმუნებული.
-რ..რა?
*ახლოს იწევა და სახე სახესთან მიაქ*
-ჯონგუკ..რას აკეთებ?
-ჩუმად.
*თეჰიონი სავარძელზე აიტუზა*
-სულელი ბავშვი
-რა..?
-ის რომ სულელი ხარ. *ღვედს იღებს და თეჰიონს უკრავს* აი ეს. გეგონა გაკოცებდი? თუმცა უარზეც არ ყოფილხარ ჰმ..
-მე..რა რა სისულელეა.. *ნერვიულად გაიცინა*
-ხო? ნუთუ *ნელ-ნელა ახლოს იწევა*
-რათქმაუნდა *თვალებში უყურებს*
-მაშ ვცადოთ იქნებ ცდები. *მოწყვეტით ტუჩზე კოცნის* რატომღაც ხელი არ გიკრავს. *გაიცინა და ადგილს დაუბრუნდა*
-შენ. მე. უბრალოდ თამაში შეწყვიტე როცა არავინაა აქ!
-მე არც მითამაშია *ჩაიჩურჩულა*
*თეჰიონმა ყური მოკრა მაგრამ არ შეიმჩნია… ჩაიღიმა*.