Love is not a crime(დასრულებული).

სიყვარული დანაშაული არასდროს ყოფილა!

თეჰიონი როგორც კი გონს მოვიდა საყვარელი მამაკაცის ძებნას შეუდგა მისი მოციმციმე თვალებით, ჯერ ვერ ხვდებოდა, რატომ იყო პალატაში, რატომ ტკიოდა გულის და მუცლის არე, გაურკვევლობაში იყო როგორც დედისგან მიტოვებული პატარა ლეკვი. რაუნდა ექნა? გვერდით წითელი ღილაკი ჰქონდა, რათქმუნდა მიხვდა თუ ამას დააჭერდა ექთანი მოვიდოდა, დააჭირა იმის იმედით რომ ექთანს ჯეონი შემოჰყვებოდა გახარებული თვალებით რომ ის კარგად იყო..

*წითელ ღილაკს დააჭირა და ელოდებოდა გული სწრაფად უცემდა..*
ექთან იმ წამს იქ გაჩნდა თუმცა თაე ვისაც ელოდებოდა ეგ არ მოვიდა, არ გამოჩნდა მის წარმოსახვაში თეთრ ცხენზე ამხედრებული პრინცი.

-ჯ..ჯეონი სად არის?
*ექიმი გაჩუმდა,თავი ჩახარა*
-ბატონო კიმ, ბოდიში უნდა დაისვენოთ...
-ჯეონი მომიყვანეთ!
-ჩვენ..
-რას ქვია თქვენ? ჯეონი სად არის? აქ არ დამტოვებდა მარტო, როცა გაიგებდა მაშინვე აქ გაჩნდებოდა, არ მოსულა?
-მაპატიეთ... ეს წერილი მოგვიანებით უნდა გადმომეცა თუმცა ახლაც ისე ნერვიულობთ როგოც ამ წერილი წაკითხბისას ინერვიულებდოთ...

*ექთანმა ხელში წერილი მიაწოდა*
-დაგტოვებთ, თუ რამე დაგჭირდებათ გთხოვთ წითელი ღილაკით მიხმეთ აუცილებლად.

*თეჰიონმა ხელის კანკალით გამოართვა წერილი და უყურებდა როგორ ტოვებდა პალატას*

თავზე ლამაზად ეწერა "ჩემი ოცნების სიყვარულისთვის"

-ჯეონისგანაა... თუმცა რატომ მიტოვებს წერილს??? რატომ არ მოვიდა..??

*გახსნა დაიწყო, ნელ-ნელა კითხულობდა ყველა ხაზს, ნელ-ნელა უფრო და უფრო რგძნობდა გულის არეში ტკივილის...*

-ეს.. ეს არ მოხდებოდა... ჯონგუკ...
*თვალებიდან ცრემლები წასკდა როგორც კი გაიგო ჯეონის მამის მოწყობილი იყო ავარია...*

*თავბრუ დაეხვა, თვალები უბინდდებოდა, სიცარიწლეს გრძნობდა, თითქოს მისი ნახევარი მოგლიჯეს, მაგრამ მისი გული მასთამ იყო.. ყველაზე ძვირფასი რაც ჯონგუკს გააჩნდა მას დაუტოვა, თავი გაწირა მისი სიყვარულის გამო.*

*ხმამაღლა წაიკითხა ის მონაკვეთი სადაც ამბობს, რომ ცხოვრება ჯნდა განავრძნოს სხვას შეხვდეს და მის ბავშვებს მათ სიყვარულზე უამბოს...*

ამან გაანადგურა, თითქოს ადგომა უნდოდა მაგრამ ვერ დგებოდა, ხელების გამოძრავება უნდოდა მაგრამ გაშეშებულიყო, გულის ამოგლეჯვა უნდოდა,რომ ჯეონთან წასულიყო.. თუმცა ვერ შეძლო, ჯეონმა ხომ ეს მისთვის და მათი სიყვარულისთვის გააკეთა.

-გპირდები მალე დაგიბრუნდები!

*ფურცელი გულში ჩაიკრა და ცრემლებში ჩაეძინა*

დაესიზმრა, დაესიზმრა მისი ცხოვრების სიყვარული, დაესიზმრა ხელს როგორ უწვდიდა რომ აეყენებინა, როგორ ამხნევებდა რომ ხელი არ ჩაექნია ცხოვრებაზე, იხუტებდა რომ დაემშვიდებინა, თუმდა დიდხნიანი არ ყოფილა ეს ჩახუტება.. ბოლოს კოცნა აჩუქა და გაქრა..

-ყოველთვის ჩემს გვერდით იყავი გთხოვ.. ძილში წამოილაპარაკა და კვლავ ცრემლებით დაასრულა...

*ჯეონის მამა პალატაში შევიდა, თამ იმ წამს გაიღვიძა, მაგრამ როგორც კი მამამისი დაინახა ზიზღით აივსო*

-აქ რას აკეთებ!! ჩემი მკვლელობა არ გეყო საკუთარი შვილი გაწირე?!
-მე...მაპატიე გთხოვ..
-რა გაპატიო? ცხოვრების სიყვარული მომიკალი! საკუთარი შვილი მოკალი!!!
-რატომ არ შეაჩერე! რატომ არ შეუშალე ხელი!! შენი ბრალია შენი ბრალია მის ადგილას შენ უნდა იყო!!!
-მაპატიე.. *ცრემლები წასკდა და ოთახიდან გავარდა*(თითქოს ცრემლები დააბრუნებს ჯეონს)
-ტკივილი ხელახლა მობრუნდა.... ისევ მტკივა

*ექიმი შემოვიდა პალატაში*

-კარგი ამბავი მაქვს და ცუდიც
-კარგი რა ამბავია?
-ხვალ გაგწერთ და..
-და ცუდი..?
-ვერ გადავარჩინეთ... ვერ ვნახეთ დონორი.. მაპატიეთ ბატონო კიმ
-დამტოვეთ გთხოვთ..

_________________________

არვიცი რამდენად მოგეწონებათ, მაგრამ.. ასეა. რას ფიქრობთ თქვენ? სიყვარული დანაშაულია? დანაშაულია როცა შეიძლება საკუთარი სიყვარულის გამო თავი გაწირო?