Mafyanın sidelyası

7. Bölüm

O yüzden uğraşsam fena olmazdı düşüncesiyle melemen yapmaya başladım.
Her şey hazırdı masada eksik yoktu melekenin altını da kapattığımda bitmiş olacaktı. Ama içimde yemek yeme isteği yoktu. Tam menemenin sltını kapattığımda doğum kontrol hapı almadığım aklıma geldi. Bunu nasıl unuturdum hızla yukarı koşturmaya başladım. Hızlıca yukarı çıkıp sessizce kapıyı açtım Alparslan hala bıraktığım gibi uyuyordu derin bir nefes alıp. Benim tarafımda olan komidinin çekmecesine yaklaşıp sessizce çektim. Bu işi Alparslan uyanmadan bir ana önce halletmeliydim, bir çocuk daha istemiyordum, asla.
Çekmecede ki tek kitabımı kaldırıp altından hapı elime aldım. Hapı elime almamla yatağa çekilmem bir oldu. Aynı saniyelerdede hap elimden alındı.
Ben yatağa yüz sırt üstü uzanmıştım, üstünde Alparslan'la beraber. Bir anda sinirini kontrol altında tutmaya çalıştığı sesle ne yapıyorsun sen dedi. Bende kendimden emin hap alacağım ver şunu dedi. Sinirli bir şekilde gülüp hadi ya dedi, dalga geçercesine. Sertçe burnunu çekip ; ben sana ne dedim dedi. Ona umursamazsa bakıp bir çocuk daha istemediğimi söylemiştim dedim. O da bu senin tek başına verebileceğin bir karar değil ben istiyorum dedi. Sert ve sinirle bakıp seninde tek başına verebileceğin bir karar değil dedim. Psikopatça gülüp elini yanağıma düşen saçlara attı, onları geri çekerken benim güzel karım bu aralar biraz unutkan galiba dedi..
   Sözlerimin itiraz edilmesinden hoşlanmadığımı bilirsin karıcım. Bende ona meydan okurcasına bakıp sözlerini dinlemekten hoşlanmadığımı biliyorsun kocacığım dedim.
Yaptığım göndermeye yarım ağız sırıtıp beni kendine yapıştırıp o çocuk öyle yada böyle olacak karıcığım diyip elimden tutup beni ayağa kaldırdı. Beni öylece ayakta bırakıp banyoya girdi elinde haplarla.
Aklıma gelenle kapıyı çalmadan hızlıca banyoya girdim Alparslan lavabonun önünde suyu açmış uğraşıyordu. Geniş sırtından göremediğim için yanına gittim fark ettiğim şeyle önüne geçip ilacı elinden almaya çalıştım, beni umursamadan elini yukarı kaldırıp bıkmışçasına suratıma baktı.

Kaldırdığı eline uzanmaya çalışırken bir yandan da ne yaptığını sanıyorsun, ver onu bana dedim. Ben almak için uğraşırken vermek için hiçbir çabada bulunmayıp belimden tutup beni kendine yasladı.
Yaptığı hareketle yüzüne baktım ama bana öfkeyle bakıyordu bir anda sinirli gür sesle o bebek olacak dediysem olacak, bundan sonra ne hap ne iğne kullanacaksın yoksa andım olsun en ufak hatanda seni bir saniye olsun rahat bırakmam hamile kalana kadar içinde olurum, ki bilirsin ben ağzımdan çıkan her sözü yaparım! Dedi.
Korku ve sinir karışımı olmuş duygularımla ona bakıyordum. Gözlerim dolmuş sinirle istemiyorum neyini anlamıyorsun istemiyorum! Evime gitmek istiyorum, okulumu istiyorum, eski hayatımı istiy- si****senin eski  hayatınıda senide dedi bir anda bağırıp.
Korkuyla geri çekilmek istedim ama kolumdan tutup yüzüne bakmaya zorladı eğer bir daha o eski si**k günlerini istersen elimden bir kaza çıkacak haberin olsun dedi.
Lafını bitirmesiyle kolumu bırakmadan aşağı indi. Çaprazımda oturup iştahla kahvaltısına başladı. Bense dikkatini çekmemek için tabağımla oyalanmaya başladım. Bir anda masaya inen sert elle titredim ben yedirmeden hemen yemeğini ye yoksa ben yediricem dedi. Kalbim korkuyla hızlı atmaya başlamıştı ellerim titriyordu önümden tabağımı aldı ben hareketlerini izlerken tabağıma bulduğu her kahvaltılıktan ve melemenden koyup beklentiyle bakmaya başladı. Tabağım tepeleme dolmuştu ama ben hiç aç değildim korkuyla bir şeyler yemeğe çalışıyordum ama midem bulanıyordu, itiraz edemediğim için yavaş yavaş gözlerim dolmaya başladı, yanaklarım düşen her damlada umursamadan hala bana beklentiyle bakıyordu. Biliyordu üzgün, heyecanlı yada stresliysem yemek yiyemezdim a ma Şuan bunu umursamıyordu tek derdi yemek yemem  di.  Çok zayıflamıştım keremi doğurduktan sonra ,bundan hoşlanmıyordu ama ne yaparsa yapsın kilo alamıyordum, zaten stres ve üzüntüden ne yersem yiyin geri çıkarırdım.
Buna rağmen yememi beklemesi çok saçmaydı.
Dolu gözlerle hızlı ayağa kalkıp kaçmak istedim ama kolumdan tutup beni kucağına oturttu. Kalmak için direndim beni bırakması için kollarını ittim artık sesli ağlamaya başlamıştım ama sertçe şşşşşşşş diyip kulak hizamda boynumu öpüp önce yemeğini ye dedi. Hıçkırarak istemiyorum dedim.
Dünden beri hiçbir şey yemedin karımın açlıktan ölmesini istemiyorum bu tabak bitecek dedi. Sesimi bulmaya çalıştım, titrek ve zor çıkan sesimle midem bulanıyor istemiyorum dedim.
O ise yanaklarımı silip o mide bulantısını daha çok yaşayacaksın sen zamanı gelince o yüzden şuan karnını iyi doyurmalısın karıcığım bu günlerini çok özlersin dedi.
Belimde duran eli biraz daha öne gidip karnımı okşamaya başladı rahatsızla kıpırdanıp kalkmak istedim ama beni daha sıkı kavrayıp yine kulak hizama getirdiği dudaklarıyla sözlerine devam etti.

-
-
-