KARİNA

Alacaklı Topraklar

Gerçeklerin dile getirilmediği bir dünyaya yalan söylememiş bir çocuğun masumiyeti etki etmez.

Kemiklerim kırılana kadar
Kaybedecek kimsem olmadığında
Kanım kemiklerime çekilene kadar
Acılar içinde kırılana kadar
Son nefesimi gülümseyerek verdiğim zaman
Acılarım, gözükmeyecek kollarımda olan kesikler
Bacaklarım ve morluklarım gözükmeyecek
Ta ki son nefesimi gülümseyerek verdiğim zaman
O gemiye bindiğim zaman
Geri dönmeyeceğim ileride
Gördüğüm tek şey ilerideki adanın cennet kadar beyaz kumu üzerinde yürüyeceğim

Şarkı: Alacaklı Topraklar - Manga

Karina' nın Kurucusu

Tarih:05/08/2046

'Herkes beraberinde taşıdığı bir parmaklığın ardında yaşıyor' der Franz Kafka.

Belki de hiçbirimiz parmaklıkların ardında yatan hasta bedenlerimize bir çare bulamayacağız. Ya da gözlerimiz mutluluğun engin hayaliyle kırışamayacak.

Kim bilir belki de korkularımız kadar varız bu hayatta. Kim bilir belki de sadece varız.

Dedem hep 'Korku başındaki hatıralarda saklı ağır bir yüktür' derdi.

Acımasızcaydı ama haklıydı.

Korku tek bir kelimeyken binlerce sözcük oldu. Korku bu dünyada insanoğlunun gördüğü ve garipsediği herşey oldu. İnsan kendinden olmayanı, kendi gibi olmayanı garipser ya hani. Asıl gariplik şudur insanoğlu en çok kendisinden korkar.

Korku neler yapar insana bir bilsen.

Korku yoldur.

Bir seçimdir.

Bir ayrımdır.

Korku bu dünyadan gelip geçmiş her insanın ortak değeridir. Ama en önemlisi korku sizi diğerlerinden ayıran şeydir. Sizin yolunuz neresi bilemem ama o yol korkudan geçmiyorsa yolun sonunda pişmanlık var demektir.

Demiştim ya korku bir yoldur, seçimdir, ayrımdır diye. Korku geçtiğimiz yolların kıvrımlarıdır aslında.

Her insan kendi yolunu kendi seçmez. Çoğu korkularına mahkum olur, kalanı ise tanışmaya hazırlanır zaten.

Bir kitapta okuduğuma göre hayatımızda yapmadığımız her şey bizim korkularımızmış. Söyleyemedigimiz her söz, yaşayamadığımız her anı bizim kabusumuzmuş.

Belki de çok korkmuş bir çocuk gibi yolumda kabuslarımdan uzak bir gölge aradığımdandır bu hallerim. Başkaları çocukların korkularını şekillendirir. O korkularsa bir gün o çocuğun hayatını şekillendirir. Her ihtimal de şuan hepimizin çocuk gibi korktuğu bir yerdeyiz. Dahası korkuların hayatı sekillendirmesine izin verdiği yere gidiyoruz.

Kimi bir yol kadar karışmıştı ki bu onu daha da çıldırttmıştı. Yolu kendi benliğinizden yaparsanız insanların deli dediği varlığa dönüşürsünüz. Deliler korkusuz insanlardır çünkü unuturlar. Bu dünyada ki en güzel lütufa sahiptirler. O kadar karışmışlardır ki zihinleri unutmayı ister. O kadar korkmuşlardır ki beyni hayatta kalmak için unutturur insanı. O kadar karışmışlardır ki bu onları çıldırttmıştır.