KARİNA

Çok yazık

Koşarak kaçtığım hep kendim mişim meğer
İncimez sanmayın her yanımda keder
Yollarım celladımın dikenli taşlı ellerinde
Fotoğrafın elimde
Yüzünde aynı gülümseme
Sormadın neden sonumuz geldi böyle?
Çok yazık
Bulutlarım yuvan gibi sarardı eskide kaldı
Ağlarsan yıldızlar düşer ellerime
Korkmadım karanlıkla yüzleşmeye parladım
Herşey yolundaymış peki bu yalnızlık neden?
Belki gitmek zorundaydık fakat bu dünyaya bedel
Gelip geçerken, yol üstündeyken bir uğra

Bak ne haldeyim görseniz dersiniz
çok yazık...

10/09/2045

Karina'nın Kurucusu

Şarkı: Çok yazık- Çağan Şengül

9.523.201

Her gelişin bir sonu her gidişin bir yolu vardır. Bazen yanımızda var olan insanlar bile bizden gitmek için farklı yollar bulur. Kimi ruhuyla eksikliğini hissettirir, kimi bedenini bile layık görmez sana.

Bazen çok düşünmeye gerek yoktur işte.

Herkes ne istediğimi soruyor ben ise onu istediğimi söyleyemiyordum.
Herkes neden korktuğumu soruyor ben ise onsuzluktan korktuğumu söyleyemiyordum. Herkes neden gülmediğimi soruyor ben ise o yok diyemiyordum.

Herkes neden ağlamadığımı soruyor ben ise onun omzunun olmadığını söyleyemiyordum.

Fakat şimdi o yanımda. Peki ben neden hala hiçbir şey söyleyemiyorum.

Hayat her gün bize bir şeyler öğretir sevgili çocuk. Bugün bana birinin varlığıyla yokluğunun bir olabileceğini öğretti.

Sebastian helikopterden indiğimizden beri yüzüme bakmıyordu. O geldiğinde böyle olmasını hayal etmemiştim. Aslında hiçbir şey hayal etmemiştim.

Ne olacağını bilmiyordum.

Hâlâ bilmiyorum ama...
Ne olması gerekiyordu bilmiyorum, ama eksik hissediyorum işte.

Denizaltından indikten sonra tünellere girmiştik. Şuan yol işaretlerini takip ediyorduk. Hala denizin altındaydık evet. Denizin altındaki tünellerdeydik. Az kalmıştı birazdan tünel trenlerinden birine binecek ve evimize varacaktık.

Sonunda karşımıza metal kapak çıkınca büyük bir rahatlamayla nefesimi verdim.

Sonunda.

Memo hepimizden önce harekete geçerek kapıyı açtı, ve aşağı atladı. Sırayla herkes iniyordu. Kafamı metal kapıdan aşağı sarkıttım, bir metre ya vardı ya yoktu. Düşünmeden atladım.

''Tanrım sonunda medeniyet.'' diye inledi Memo.

Kafamı kaldırdım.

Ve işte burası KARİNA tünelleri.

KARİNA şu zamana kadar var olan en büyük iki birlikten biriydi. Yıllar önce denizin altında sıkışıp kalmışken yiyecek temini, kıyafet, ısı gibi ihtiyaçlar için klanlar vardı. Klan liderleri ve ekibi insanlara denizaltlarıyla bunları temin etmeye çalışıyordu. Fakat insanlar hâlâ birbirlerine çok zor ulaşıyordu.