KARİNA

Cambaz

Ben kurbanım sana
Ben ölürüm sana

Ne haber alırlar bizden ne de bizi
Birimizi görseler yollara dökülürler
Kul olduk köle olduk
Kurşun geçirmez sanıp attılar bizi savaş meydanına
Bütün dünya izler durur bu katliamı
Her şeyi aldılar her şeyi yaktılar
Yandı bitti kül oldu bütün dertler
Yandık bitti
Cin olduk adam çarptık
Cellat olduk kelle uçurduk
Bütün dünya bekler bitmesini
Ben kurbanım bu cambaza
İki gözüm onda
Var mısın?

Şarkı: Cambaz- Mor ve Ötesi

Karina' nın Kurucusu

30/08/2045

Fırtına Leonidas Demonte

Sessizliğin en şen tonundan birindeydim. Mutluluğun susturabildiği yegane kişilerdenim. Mutluluk sizi susturan tek şey olsun. Korktuğum tek şey sahip olmadığım o mutluluğa hiç ulaşamayacak olmak.

Mutluysanız susmayın, acıyorsa haykırın.

Mutluluk içimizdeki küçük çocukların ölmemek için yarattığı küçük çırpınışlardır.

İçimdeki, içimizdeki çocuk hala yaşıyor bir şans versen o yüreğine neler öğretecek. Bir baksan onun gözlerine gülümsemeden geçmeyecek günlerin. Çok mu geç diye düşünme, ipi ellerine ver oynasın cambaz gibi. Oynasın seninle, gülsün, eğlensin.
Görmezden gelme onu, duvar kenarında gölgeleri çıkar ortaya. Yok olmaz o mutlaka bulur kendine bir yer.

Bırak gökkuşakları, bırak yeri ve göğü, bırak yıldızları, bırak insanları, bırak sesleri, bırak gözler parlasın.

Gülümse bir kere

Mutluluk neydi deme ya da aramaya çalışma. Gülümse dursun sesler dursun insanlar, dursun zaman, dursun her şey.

Suskunluğunu fırsat bilecekler, öldürecekler o çocuğu. Bütün dünya izlesin dursun ben kurbanım o çocuğa.

Yak dertlerini bitir tasaları.
Sen ol bir tek sen.

'Başını eğdiğin yerden keserler' derdi dedem.

Ben Fırtına

Bir tek yerde'ki izlerimi silmek için başımı eğdim. Bir tek yanlışlarımı görmek için eğdim başımı. Susmaya hiç niyetim yok.

Bir daha ne aynı hatayı yapar ne de olmasına izin veririm.

Ben Fırtına, kimi bir canavar der kimi de piç kurusunun teki der. Oyunlar oynadım ama her çocuğun oynadığından değil. Yerde kanım yada bir başkasının kanı var. Ne fark eder?

Fırtındayım.

Bir fırtınadayım.

Ben fırtınayım.

Bir zamanlar, yıllar bilinmez, yollar bitmez, günler geçmez, aylar durmaz, henüz çocuklar ölmezken... Bir çocuk varmış. Adı yakıp yıkan anlamında olan bu çocuk kaderin cilvesidir ki yıllarca oradan oraya savrulmuş. Yaşayan ya da ölü hiç kimsesi yokmuş. Konuşacak kimsesi yokmuş. Sarılabilecek kimsesi yokmuş.
Dahası özleyebileceği kimse yokmuş. O da düşünüyormuş bazen o var mıymış yoksa o da mı yok muymuş.