21မိုင္သို႔အေရာက္ ကားကိုခဏ ရပ္နားလိုက္ေသာအခါတြင္မွ တစ္ကားလုံးမွ လူမ်ား နိုးထလာသည္။
“ဟင္ ၂၁မိုင္ေတာင္ ေရာက္ၿပီလား။ျမန္လိုက္တာ”
တစ္လမ္းလုံး လူေသလိုအိပ္လိုက္လာေသာ ငခ်ီ့ကို တိုင္း မ်က္လုံးလွန္ကာ ၾကည့္မိလိုက္သည္။
“နင္ လူေသလို အိပ္လိုက္လာမွေတာ့ ဘယ္သိမလဲ”
“ဟင္ ရံေလး ၂၁ေတာင္ေရာက္ၿပီလား။ေဆာရီးကြာ ငါအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္”
“ရပါတယ္ ဇိုင္းရဲ႕။မင္းက အိပ္ေရးမဝတဲ့ သူဆိုေတာ့ အဲ့ေလာက္ေတာ့ အိပ္ရမွာေပါ့”
မိန္းကေလးႏွင့္ေယာက္်ားေလးေတာင္ ခြဲျခားဆက္ဆံေနေသာ တိုင္းေၾကာင့္ မ်က္ရည္ႏွစ္စက္က်မိသည္။ဇိုင္းက်တစ္မ်ိဳး၊တျခားသူေတြက် တစ္မ်ိဳးလုပ္ေနေသာ တိုင္းကို အကုန္လုံး အျမင္ကပ္ေနၾကသည္။ေရာင္ႏွင့္ကမ္းယံကေတာ့ သူတို႔ကို ဂ႐ုမစိုက္စြာ ကားေပၚမွဆင္းကာ ဓာတ္ဖမ္းေနၾကသည္။
“ဟဲ့အေကာင္ နင္ လြန္တယ္လို႔ မထင္ဘူးလား။နင္က ဇိုင္းက်တစ္မ်ိဳး၊ငါတို႔က် တစ္မ်ိဳး”
“မယ္မင္းႀကီးမတို႔အဖြဲ႕က မဆင္းဘူးလား။နင္တို႔ေျပာေတာ့ ၂၁မိုင္က ပဲစိမ္းအေပ်ာ့ေၾကာ္ ငါမစားဖူးလို႔ ဝယ္ေကြၽးမွာဆို”
“ဪေအး နင့္ေၾကာင့္ေမ့တာ။လာ သံသာ ပန္းခ်ီတို႔ သြားဝယ္ၾကမယ္”
“အင္း သြားမယ္”
စကားလမ္းေၾကာင္းကို သိသိသာသာ လႊဲလိုက္ေသာ တိုင္းကိုၾကည့္ကာ ပန္းခ်ီ စိတ္ထဲမွ အႀကိမ္ႀကိမ္က်ိန္ဆဲေနမိသည္။
“ေသနာေကာင္၊က်က္သတုံးေကာင္”
သံသာႏွင့္ပန္းခ်ီပါ ကားေပၚမွ ဆင္းသြားေသာေၾကာင့္ ကားေပၚတြင္ ဇိုင္းႏွင့္တိုင္းသာ က်န္ခဲ့သည္။ဇိုင္းကေတာ့ နားတုန္းေလး သူ႕မိဘေတြကို ဖုန္းဆက္ေနသည္။ေဘးမွတိုင္းကေတာ့ ဇိုင္းကို ေငးၾကည့္ေန၏။
“ဟယ္လို ေဖေဖနဲ႕ေမေမ သားတို႔ ၂၁မိုင္ေရာက္ၿပီေနာ္။အဲ့တာ အခု ကားကိုအနားေပးရင္း လူေတြပါ နားေနတာ”
“ေအး သား သံသံေရာ”
သံသာက ၂၁မိုင္ေရာက္တုန္း ပဲစိမ္းေၾကာ္တို၊ဆန္ေခြေၾကာ္တို႔ သြားဝယ္ေနတယ္ ေမေမ
YOU ARE READING
Melancholy Love(ongoing)
RomanceOwn creation and own characters 🍂Start Date(2.11.2023)🍂 ☁️Update_every Tuesday, Thursday and Saturday ☁️
