CANavar'ın Öpücüğü

Küstah

Kendini ne sanıyordu bu adam?! Titreyen ellerime baktım . Harika . Bir bu eksikti . Şimdi krizin zamanı mıydı diye içimden geçirdim ve derin derin nefes almaya başladım . Evsiz kalmıştım . Acilen bir çözüm bulmalıydım. Benim statümü görmezden gelen bu adam beni ezip geçmişti . Fakat benim asla pes etmeye niyetim yoktu .

Arabama bindim ve elimdeki Gül buketini yan koltuğa attım . İnternetten Araf 'ın evinin konumuna baktım ve doğruca oraya sürdüm . O beklenen karşı atak sonunda oluyordu. Eşittire bakınca ben onun ayağına gidiyor gibi gözüksem de ona asla bu zevki tattırmayacaktım.

Yolun nasıl gittiğini anlamadığım bir hızda sürdüm arabayı . Hala ellerim titriyordu . Ona vurmak istiyordum canı yansın istiyordum . Psikolog olarak çok insan görmüştüm ama bu denli tipik narsist birine hiç rastlamamıştım.

Yollarda binalar azalıp ağaçlar artıyordu sonunda siyah dev demir bir kapının önünde durdum . Kendi kuyruğunu yiyen bir kobra yılanı olan kocaman bir kapıydı . Sembole gözüm takıldığından yanı başımda duran güvenliği farketmem zaman aldı .

Arabamın camına tıklatan 40 lı yaşlarda adam bana dik dik bakıyordu . Camı indirip Araf Arslan'ı ziyarete geldiğimi söyledim .

-Kendisinin misafiri olacağından bilgim yoktu . İçeri giremezsiniz hanımefendi gitmenizi rica ederim.

Duyduğum soğuk sesle sinirlerim iyice bozulmuştu .

- Lavin hanım geldi der misiniz ?

- Kameradan izliyor Araf bey ve talimat vermedi . İstenmiyorsunuz küçük hanım .

Bedenim benden önce tepki vererek kapıyı sertçe açtı . Kafasını kapıya çarpan adam acıyla başını tutarken kapının oradaki güvenlik kamerasına yaklaştım .

El hareketi çektim ve kameraya elimin tersiyle vurdum . Lanet zübbenin tekiydi .

Arabama ilerlerken kapı ağır ağır açıldı . Arabaya hızla binip gaza bastım . Hiç durmadan evin ortasında duran fıskiyeye sürdüm . Çarpmamla bağırmaları bir oldu . Evin çalışanları bağırıyordu . Evin kapısının merdivenli olmamasına şükrederek dış kapıya kadar ilerledim . Arabadan inip öfkeyle kapıyı çarptım ve arabanın kaputuna oturdum .

Çantamdan sigara çıkarıp yaktım . Etrafımda 30 'a yakın çalışan vardı ve hepsi bana hayretler içinde bakıyordu . Kapı yavaşça açıldı ve yüzündeki gülümsemeyle Araf olduğunu düşündüğüm adam karşımdaydı.

Sarı saçları ve mavi gözleri olan tüm bedeni dövmelerle kaplı bu adam kahkaha atmaya başladı .

Ağzımı açmışken yan taraftan bir ses duydum .

-Çok mu komik Pamir ?

Pencerenin kenarında duran gece karası siyah saçları olan , yemyeşil gözlere sahip aşırı yakışıklı bir adamdı bu . Bir dakika ? Pamir mi ?

O zaman bu konuşan ve elindeki proyu içen adam Araftı. Aman ne hoş ...

İstifimi bozmadan bacaklarımı açtım ve sigaramın dumanını üfleyip elimdeki sigarayı havaya kaldırdım . İnceler gibiyken sigarayı Araf'a doğru fırlattım . Gömleğine gelen sigarayla başı yavaşça aşağı indi.

- Ne oldu Araf bey ? Gelişimi hoş karşılamadınız sanırım ? Halbüki ben sizi çok severek ziyaret etmiştim . Dağınıklığın kusuruna bakmayın . Ya da baksanız da olur ..

Pamir denen adam artık kendini tutma gereği duymadan kahkaha atıp eliyle karnını tutuyordu .

- Senden başkası böyle girişler yapmaz diye düşünüyordum kardeşim . Psikolog olduğuna emin miydin ? Daha çok hasta gibi çünkü hahahaha.

Başımı yavaşça Pamir'e çevirdim ve ciddi ciddi bakarken bir anda gülmeye başladım . Araf hala sessizdi .

- Şunun sesi çok çıkıyor , diyerek Pamir'i gösterdim .

Evimi satın alıp beni evsiz bırakman çok basit bir numaraydı Arafçık. Seni bir kere uyaracağım . Evimi bana geri vereceksin . Yoksa ezdiğim heykellerin değil sen olursun .

Araf yüzüme uzun uzun baktı . Bende ona bakıyordum . Eliyle arkama doğru bir işaret yaptığında ne olduğunu anlamadan ağzıma tutulan bezle kalakaldım . Görüş açım iyice bulanıklaşıyordu . Sanırım ben , bayılıyordum ...

Devam edecek ...