29 Temmuz 2017 Cumartesi Akşamı
"Selamlar, ben Ali. Gözlüklü ve sivilceli olduğumu biliyorum. Yorumlara bunu yazmanıza gerek yok. Yalnızca hissettiklerimi yazacağım. Salak olduğumu, işe yaramaz olduğumu da biliyorum, bunları yazmanıza da gerek yok."
"Bugün sınıfta suratıma top attılar. 'Suratın çok komik gözüküyor!' diye gülüp kaçtılar. Bir sonraki teneffüs sırama koydukları sakızı görmedim ve üstüne oturdum. Yapışkanı kuvvetliymiş çünkü öğretmen geldiğinde kalkamadım ve okul formama sakız bulaştı. Artık alıştım bunlara. Birkaç yıl daha idare edebilirim. Umarım beni dövmezler. Eğer döverlerse kendimi savunamam."
"Moralim çok bozuluyor, artık bunları yaşamak istemiyorum. Bana yapılan bu zorbalıkları aileme anlattım ama beni koruyup destek vereceklerine, babam 'Senin erkekliğine tüküreyim, dövemedin mi lan onları!' dedi, annemse 'Ben seni böyle cılız mı yetiştirdim oğlum, ne diye savunamıyorsun kendini?' dedi. Ailemden bu tepkiyi gördüysem, öğretmenlerim mi savunacak beni? Onlar mı hakkımı arayacak? Bu yüzden kimseye söyleyemedim. Tehditler yüzünden okuldaki rehberlik hocasına da anlatamıyorum. Ailem "Terapiyi yalnızca deliler alır." dedikleri için bir terapi parasını bile bana çok görüyor. Ne yapacağımı bilmez halde hayatın akışının beni götürdüğü noktaya akıyorum."
"Yoruldum, bana yardım edecek. Benim yaşadıklarımı anlayabilecek, dertleşebilecek birine ihtiyacım var. Yoksa bu hayatın nereye gideceği belli olmayan akışında kaybolurum."
Ve video burada bitmişti. 2 yıl önce atılan bu videonun sahibinin şu anda ne yapıyor olduğunu merak etmişti Yalnız. "Zorbalık gören yalnızca ben değilmişim..." diye sessizce bencilce düşündüğü bir konunun aslını kavradı.
"Bu videonun sahibiyle bir gün karşılaşırsam, ona yalnız olmadığımı söyleyeceğim."
2 Ağustos 2017 Çarşamba Öğleni
Yalnızlık, yalnız olmayan mutlu insanları her gördüğünde canını acıtıyordu. Her mutlu olan insanın gözlerine bakmak susuz bir insanın hiçbir zaman su içemeyeceğini, her zaman başkalarının su içmesine bakacağını göstermesi gibiydi. Yalnız, yanından geçen mutlu insanlara selam veriyor ve onlara gülümsüyordu, aynı şekilde başka insanlar da ona gülümsüyordu ama o gülümseme yalnızca gülümsemeyle kalıyordu. Yalnız için hayatında değişen çok bir şey olmuyordu. Sadece mutlu olan insanları görüp mutsuzluğuna mutsuzluk katıyordu.
Sokakta saklambaç oynayan ilkokul çocuklarına doğru baktı.
"Keşke küçüklüğümde beni de saklambaç oynarken aralarına alsalardı. Merdiven basamaklarına oturup bir gün beni de aralarına katacak diye bekleyerek onların oynamasını izlemeseydim."
Yalnız'ın bu söylediklerinden sonra içindeki seslerden biri "Zamanı geriye alamazsın, anla artık Yalnız." dedi. "Toplum seni dışladı ve dışlamaya devam edecek, her ne kadar kabullenmesen de."
"Biliyorum karamsar, hiçbir zaman insanlar beni olduğu gibi kabullenmeyecekler. Ancak bir yalan maskesi taktığımda beni aralarına alacaklar ve ben bunu istemediğim için her zaman dışlanan biri olarak kalacağım. Artık bunu dile getirmeni istemiyorum, çok yoruldum yalnız olduğumdan, dışlandığımdan bahseden içseslerimden."
4 Ağustos 2017 Cuma Öğleni
Bazı anlar vardır, senin şu hale gelmeni sağlayan iyi anlar. O anları bırakmak istemez, her zaman o anlarla beraber yaşarsın. Kucaklarsın o mutlu ve iyi anlarını. Bu anlar senin en kıymetli parçalarından biridir. Yalnız için de bugün çok önemliydi.
![](https://img.wattpad.com/cover/361151086-288-k995331.jpg)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yalnız'ın Yalnızlığı
Ficción GeneralYalnız adındaki genç bir yalnız erkeğin, iç dünyasıyla yüzleşebilecek, gençlerin sorunlarını ve bu sorunlara ne tepki verdiğini anlatan, ana karakterin etrafında gerçekleşen olaylar silsilesi. Büyük sorunlar; yalnızlık, zorbalık, kendine zarar verme...