ﺟﻤﺎﻧﺔ : ﺻﻮت اﻟﺼﻔﺎره ﺣﺴﯿﺘﮫ اﺧﺘﺮق اذﻧﻲ
ﺗﻮﻗﻌﺖ ﻧﺰﻓﺖ ﻣﻦ اﻟﺤﺪه اﻟﻲ ﺑﺎﻟﺼﻮت و ﻛﻠﺸﻲ ﻛﺪاﻣﻲ ﺻﺎر اﺳﻮد
ارﯾﺪ اﻋﯿﻂ ﻋﻠﻰ ﺣﺴﻨﯿﻦ ﻣﺎ اﻛﺪر ﻣﺎ ﯾﻄﻠﻊ ﺻﻮت
وﻣﺮﺑﻄﮫ ﻣﺎ اﻛﺪر اﺗﺤﺮك
ﺑﺎﻟﻀﺒﻂ ﺑﺎﻟﺤﻠﻢ
ﻣﻦ ﻧﺸﻮف ﺷﻲ ﻣﺮﻋﺐ وﻧﺮﯾﺪ ﻧﺘﺤﺮك ﻣﺎﻧﮕﺪر
ﻣﺎ ﻋﺮف ﺷﻜﺪ وﻗﺖ ﻣﺮ اﻧﻲ ﻋﻠﻰ ھﺬا وﺿﻌﻲ ﺑﺲ وﻗﺖ طﻮﯾﻞ
دﺧﻞ ﺣﺴﻨﯿﻦ ﻣﻔﺰوع ﺟﺮﻧﻲ ﯾﻀﺮب ﻋﻠﻰ وﺟﮭﻲ
اﻧﺘﺒﮭﺘﻠﮫ وﺷﺒﻜﺘﮫ
ﺣﺴﻨﯿﻦ : ﺷﻨﻮ ﺑﺎﺑﺎ ﺷﺼﺎر ﺷﺒﯿﺞ ؟
-اﻟﺒﺎب اﻟﺒﺎب اﻧﺴﺪت واﻧﺸﻠﯿﺖ
-ﯾﺎ ﺑﺎب؟
-ﻣﺎل ﻏﺮﻓﺔ
-ﺻﻔﻦ ﻛﺎل اﻟﺒﺎب ﻣﻔﺘﻮح ﺗﺮﻛﺘﮫ ﻣﻔﺘﻮح ورﺟﻌﺘﻠﮫ ﻣﻔﺘﻮح
وﻣﺎﺻﺎر ﺛﻮاﻧﻲ ﺑﻌﺪﻧﻲ ﺣﺘﻰ ﻣﺎ وﺻﻠﺖ ﻟﻠﻤﻄﺒﺦ
ﺑﺲ رﺟﻌﺖ ﻋﻠﻰ ﺻﯿﺎﺣﺞ
-ﺷﺪﯾﺤﭽﻲ ﺷﻨﻮ ﺛﻮاﻧﻲ اﻧﻲ ﺟﺎي اﻧﺎزع اﻟﻤﻮت ﺻﺎرﻟﻲ ﺳﺎﻋﮫ ﯾﻜﻠﻲ
ﺛﻮاﻧﻲ
اﺳﻤﻌﮫ ﯾﺼﯿﺢ ﺷﺒﯿﺞ ﺑﺎﺑﺎ ﻟﯿﺶ ﻋﯿﻮﻧﺞ اﻧﮕﻠﺒﺖ ﻟﯿﻔﻮك
اﺣﺠﻲ ﺟﻤﺎﻧﮫ
دﻓﻌﺖ اﯾﺪه وﻛﺘﻠﮫ ﺟاي اﺳﻤﻌﻚ ﺷﺒﯿﻚ
راد ﯾﻜﻮم ﺟﺮﯾﺖ اﯾﺪه ﺑﺘﻮﺳﻞ ﻛﺘﻠﮫ
ﺣﺒﺎب ﻻ ﺗﻌﻮﻓﻨﻲ وﻻ ﺣﺘﻰ ﺛﺎﻧﯿﮫ
رﺟﻊ ﻛﻌﺪ ﯾﻤﻰ ﺑﻘﯿﺖ ﻻزﻣﮫ اﯾﺪه واﯾﺪي ﺗﺮﺟﻒ
طﻠﻊ اﻟﺘﻠﻔﻮن ﺧﺎﺑﺮ ﻋﻠﻰ ﺣﺎرث
ﻛﺎﻟﮫ
-اﺧﻮي ﺳﻮي اﻟﻜﺘﻠﻚ ﻋﻠﻲ
ﺳﻜﺖ ﺷﻮﯾﮫ
وﻛﺎل ﯾﻼ ﺑﺎﻧﺘﻀﺎرك
ﺟﻤﺎﻧﮫ : راح ﺗﻄﻠﻊ؟
-اي
-ﻻ
-ﻟﯿﺶ
-اﺧﺎف اﺑﻘﻰ ﯾﻤﻲ ﺣﺴﻨﯿﻦ
-ﺻﺎر
ﺑﻘﻰ ﻛﺎﻋﺪ ﯾﻤﻲ ﯾﻜﻠﺐ ﺑﺎﻟﺘﻠﻔﻮن ﺑﺲ اﺑﺪ ﻣﺒﺎوع ﻧﺎﺣﯿﺘﻲ
ﺳﺎﻋﮫ واﻧﺪك اﻟﺠﺮس
راد ﯾﻜﻮم اﺷﺮﺗﻠﮫ ﺑﺮاﺳﻲ ﻻ
ﺣﺴﻨﯿﻦ : ﺣﻄﻲ ﻋﻠﻰ راﺳﺞ وﻟﺒﺴﻲ ﺑﺲ اﻓﺘﺢ اﻟﺒﺎب ﻟﺤﺎرث واﺟﯿﺞ
- اﺟﻲ وﯾﺎك
-ﺑﺴﺮﻋﮫ
-ﺣﻄﯿﺖ اﻟﺤﺠﺎب وﻟﺒﺴﺖ اﻟﺒﺸﺖ وطﻠﻌﺖ وﯾﺎه
ﻻزﻣﺔ اﯾﺪه واﺣﺲ اﺣﺪ راح ﯾﺠﺮﻧﻲ ﻣﻦ وره
ﻓﺘﺢ اﻟﺒﺎب ﺳﻠﻢ ﺣﺎرث ھﻮ وﻣﺪﻧﻚ راﺳﮫ
ودﺧﻞ ﻟﻼﺳﺘﻘﺒﺎل
ﻻطﺸﮫ ﺑﺤﺴﻨﯿﻦ واﻣﺸﻲ ﻛﺪاﻣﮫ ﺧﺎف ﺷﻲ ﯾﺠﺮﻧﻲ
ﺟﺤﯿﻢ ﻣﻮ ﺑﺲ رﻋﺐ ﻋﺎﯾﺸﮫ
ﺣﺎرث :ﺟﻤﺎﻧﺔ
-رﻓﻌﺖ راﺳﻲ
-راح ﯾﺠﻲ ﺷﯿﺦ
ﺟﻤﺎﻧﮫ : ﻻ
ﻻ ﻻ
ﺣﺴﻨﯿﻦ ﻛﻮﻟﮫ ﻻ
وﷲ اﺗﺨﺮﺑﻂ أﻣﻮت
ﺣﺴﻨﯿﻦ ﺣﺎﺟﻲ
ﺟﻨﺖ اﺣﺠﻲ ﺑﺼﻮرة ﺳﺮﯾﻌﮫ وﺑﻌﺼﺒﯿﮫ
ﺣﺎرث : اﺑﻮﯾﮫ اﻧﺘﻲ ﺳﻤﻌﻲ ﻛﻼﻣﻨﺎ ھﻲ ﻣﺮه وﺣﺪه اذا ﺗﺄذﯾﺘﻲ
ﺧﻼص ﻣﺎ ﯾﺠﻲ ﺑﻌﺪ
ﺟﻤﺎﻧﮫ : ﺑﺎوﻋﺖ ﻟﺤﺴﻨﯿﻦ ﺑﺘﺮﺟﻲ اﻟﺘﻔﺖ ﻛﺄﻧﻮ ﻣﯿﺸﻮﻓﻨﻲ
وﺑﻌﺪ ﺣﻮارات طﻮﯾﻠﮫ اﺳﺘﺴﻠﻤﺖ ﻟﻤﻦ دك اﻟﺸﯿﺦ اﻟﺒﺎب ﻣﺎل ﺷﺎرع
طﻠﻊ ﺣﺎرث دﺧﻠﮫ
اول ﻣﺎﻓﺎت ﺧﻠﮫ اﯾﺪه ﻋﻠﻰ ﺻﺪره ﻣﻦ ﺟﮭﺔ ﻛﻠﺒﮫ وﺣﺮﻛﮭﺎ ﺑﺄﻧﺰﻋﺎج
رﺣﺐ ﺑﻲ ﺣﺴﻨﯿﻦ
ﺑﺲ ھﻮ ﻣﺎﭼﺎن ﻣﺮﺗﺎح اﺑﺪ وﯾﺒﺎوﻋﻠﻲ وﯾﻀﯿﻖ ﻋﯿﻮﻧﮫ
اﻟﺸﯿﺦ : وﯾﻦ زوﺟﮭﺎ
ﺣﺴﻨﯿﻦ : ﻛﻮل ﺷﯿﺨﻨﺎ
اﻟﺸﯿﺦ : ﭼﺮﭼﻒ ﺟﯿﺐ
ﺟﻤﺎﻧﮫ :ﻋﯿﻮﻧﻲ ﺗﺠﺮي ﺧﺎﯾﻔﮫ ﻣﭽﻠﺒﮫ ﺑﯿﺪه ﻣﺎﺧﻠﻲ ﯾﮕﻮم
ﺣﺎرث : ﺷﺎﻓﻨﻲ ﻛﺎل ﻟﺤﺴﻨﯿﻦ اﺧﺬھﺎ وﯾﺎك
-رﺣﻨﮫ ﻧﺠﯿﺐ ﭼﺮﭼﻒ ﻣﻦ اﻟﻐﺮﻓﮫ واﻧﻲ اﺗﻮﺳﻞ ﺑﻲ ﻣﺎ ﯾﻮدﯾﻨﻲ
