KARAMANOĞULLARI//aile klasiği//

💞0.2💞

Hoş geldinizzz

Çıtı pıtı ve birazda ağlamaklı geçecek bir bölüm yazmayı planlıyorum şuan.

Hadi bakalımm

Oy ve yorum?🤨🤨

Afferimmm.

Şimdi başlıyoruzz.💃💃

️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️

Göt cebimin titremesiyle yavaş yavaş uyandım. Telefonum çalıyordu galiba. Uyku sersemi gözlerle arayana baktım. Gamze arıyordu. Aramayı cevaplayıp kulağıma yasladım ve yatağa tekrar uzanıl konuşmasını bekledim gözlerim kapalı şekilde. ''Asel neler oluyor annenler birşeyler dedi doğru mu?" Galiba olayları öğrenmişti. ''Evet gamze maalesef doğru. İki gün sonra bale provamız var zaten orada konuşsak ayrıntılı bir şekilde olur mu?'' Diye sordum hala uyku sersemiydim. ''Tamam bebeğim endişelendim sadece ne durumdasın diye ondan aradım birşeyin olursa ara beni tamam mı?"Demesiyle bende gülümsedim ve ''tamam gamze ararım.'' Diyip kapattık Telefonu.

Ben yavaş yavaş algılamaya başladım nerede olduğumu. En son arabadaydım. Ama hatırlıyordum eve taşımışlardı beni. Burası kimin odası acaba diye merakla odaya bakarken odada ki Mete'yi yeni fark ediyordum. Şaşkınlıkla ona baktım. O ise bans gülümsedi ve ''Annemler yemeğe çağırıyor. Seni uyandırmaya gelmiştim.'' Diyerek açıkladı kendini. Bende ona gülümsedim ve kafamı sallayarak yataktan kalktım. Sanırım beni Mete'nin odasına bırakmışlardı. Mete ile odadan çıkınca tuvaletimin geldiğini fark ettim ve Mete'ye döndüm. ''Lavabo nerede Mete?''diyerek sordum. Oda bana yerini gösterdi. Lavaboya girdim ve işlerimi hallettim.

Çıkınca ise Mete'nin beni beklediğini gördüm. Ev biraz fazla büyüktü. Galiba o yüzden beklemişti. Mete ben Çıkınca önden ilerlemeye başladı bende onu takip ettim. Yemek yenen odaya gelmemizle herkes bize baktı. Bu adamlar hala niye gitmemişti ki? Ben bunlarada benziyordum. Hepimiz kumraldık. Odaya girdiğim gibi hastanede gülümsediğim insanlara tekrar gülümsedim. İki kişiyi es geçtim. Zaten onlarda bana baksalarda diğerleri gibi değildi. İki büyük adamın arası boş olduğu için meteyi tam oraya geçmesi için dürtecektim ki çoktan başka bir yere oturmuştu. Hain köpke. Bende o adamların arasına oturdum. Maşallah boy bana bir bakış atıp tabağımı işaret etti. Ona anlamaz bakışlar atıp tabağıma baktım.

Tabağım dolu doluydu. Şaşırarak ona baktım. O mu doldurmuştu? Yani işaret ettiğine göre o doldurmuştu. Biyolojik annemin bana doğru konuşmasıyla ona baktım. ''İyi uyudun mu kızım? Kusura bakma herşey bir anda geliştiği için odan hazır değildi.''demesiyle ona gülümsedim. ''Hiç sorun değil çok iyi uyudum.''diyerek tabağıma dönecekken tekrar konuşmasıyla çiçek hanıma döndüm. ''Ayy kızım hadi abilerinle tanış.'' Heyecanla konuşmasıyla bende ona anlamaz ve şaşkın bakışlar attım.''abilerim mi?"diye sordum içime kaçan sesimle.

''Evet bebeğim abilerin.''dedi. Masada ki adamlara bir bakış attı ve devam etti. ''Ay koskoca adamlarsınız ben mi tanıtayım sizi oğullarım.''diyerek azarladı masadaki koca adamları. YA BUNLAR BENİM ABİM MİYDİ ŞİMDİ? OFF. Tekrar Nalet gelsin diyorum. Benim zaten vardı bir tane abim. Ne gerek vardı bu koca adamlara şuan? Tekrar off.

Yanımda ki adamın konuşmasıyla ona döndüm. ''Ben Efnan en büyük abinim ve uçak mühendisiyim.''dedi ve bana ilgiyle baktı. Bende uçak mühendisiyim demesiyle ilgili bakışlar attım ve gülümsedim. Sonra sorular sorardım. Diğer yanımda ki Maşallah boy konuşunca ona döndüm. ''Bende Aslan Efnandan sonra ben geliyorum ve spor antrenörüyüm.''dedi buda. Bende ona gülümsedim ve ''belli oluyor dedim üzerini süzerek. Oda bakışlarıma güldü ve yemeğine döndü. Onun karşısındaki konuşunca bu sefer ona döndüm. ''Yiğit'' dedi sadece. Kafa salladım sadece. Yanındaki de aynı onun gibi yaptı. Aman götüm yaa. Umrumdasınız sanki.
Mete zaten kendini tanışmıştı arabada o yüzden sadece gülümsedi bana. Bende gülümsedim ve onlara döndüm. ''Bende Asel.''dedim sadece. Biyolojik annemle babamda bana gülümseyip önlerine döndüler.