UYAN

YARALAR DA SARILIR BAZEN

DERENDEN ;

Ailecek oturmuş son olanları konuşuyorduk Utkunun eli omzumdaydı güvendeyim diye bilirim

Onur hala uyuyordu karşı koltukta uyuyordu ondan korkmuyordum bunun nedeni şuan bana zarar verebileceği bir şey yok çünkü onu tetikleyen bir şey kalmadı

anladım ki ben ona emin misin ? demeden önce iyiydi onun nesi vardı bilmiyorum ama hastalıktan korkuyordu bu onun çocuk hali gibiydi korkusu çocuk gibi adam

abim yanıma oturdu elinde kırmızı bir şarap vardı içmelik gün diye buna derim

" bugün Deren hariç herkes içecek "

" neden ben hariç ? " dedim doğrularak

" sen çocuksun " dediğinde Özlem abla dahil herkes güldü

" en çok ihtiyacı olanlardan biri olarak " diye başladı söze ablam " o nu her an kafama dikebilirim o yüzden paylaştırın şunu " diye çemkirdi

abim herkese doldurdu elime aldım bardağı dikmek istedim ama beni tutan bir bardak daha alamama durumuydu

" şöyle yapalım "dedi Utku

" ne yapalım ? " dedim

" bir yudum bir cevap , eğer cevap veremesen şarabı dikeceksin ve doğru cevabı vermek zorunlu " dedi

" olur " dedim

" olur " dediler abimler

" o zaman sen başla abi " dedim kafasını salladı ve birini seçmeye çalışmaya başladı

" Özlem " dedi ablam kafasını benim der gibi salladı

" keşke yapmasaydım dediğin şey ? " dedi abim bana baktı göz göze gelmemizle bir yudum aldım şaraptan

" babama uymasaydım keşke " dedi ve şaraptan büyük bir yudum aldı abim kafasını salladı ve " sor " dedi Özlem abla bana baktı

" Deren asla affetmeyeceğin kişi kim ? " zor soruydu ama belliydi

" bana travma hediye eden dayım " dedim oysa onu ilk gördüğümde bana sevecen bakmıştı ama bir yandan annemi öldürmüştü onu affetmezdim

büyük bir yudum aldım sıra bendeydi Utkuya baktım

" babanı affedecek misin ? " zor soruydu kabul ama bunu sormak istedim kafamda gitmeye başlamıştı

" asla " dedi ve konuşmadı yudum aldı ve bana baktı

" bazen affetmek yaraları sarar bazen affetmemek " dedi son yudumunu aldı

haklıydı affetmek yaramı sarmıyordu o yüzden belki de vaz geçmiştim babama ne olduğunu bile bilmiyorken onu affetmiştim çünkü o bana bir şans vermişti ama dayım bana verdiği şansı kendi kül etmişti onu asla affetmeyecektim asla

şaraptan neredeyse 3. bardağı bitirmiştim kafam beynim hepsi dönüyordu abim ve Özlem uyumuştu daha doğrusu bayılmıştı Utku ve ben diğer koltuktaydık ona sarılıyordum oda bana kafalarımız baya güzeldi Utku saçımın her teliyle oynuyordu

" yıllar önce de böyle olmuştu " dedi mırıldanarak

" ne olmuştu ? " u harfini uzatmıştım bu halime güldü

" sen yine bana sarılmıştın yine sarhoştun " dedi öyle mi oluştu ?

" sonra ne oldu ? " dedim göz kapaklarım kapanıyordu

" bana aşık olduğunu söyledin " dediği an doğruldum

" ne yaptım ? ne yaptım ? " dedim bağırarak abimler hareket edince Utku ağzımı kapattı