UYAN

2. bölüm : KORKUSUZ

2.5 AY ÖNCE : (HASTANE KOLİDORU );

Rahatla kızım ufak bir ameliyat diyerek kendimi rahatlatmaya çalışıyordum . zor bir ameliyat olacaktı . hastam kayra bey idi kalp nakli olacaktı . arkamda bir el beni aniden tutup çekti . bu abim Cafer den başkası değil idi ''ne haber kız ?'' göstereceğim sana ne haber i şimdi

Ağlamaklı bir sesle '' abi ne yapıyorsun ? canım acıdı '' diye bağırdım '' özür dilerim abisinin balı aslında bir şeyde yapmadım sadece ameliyatın var biraz rahatla diye yaptım canın acıdı mı ?'' diye sorunca hafif ten kıkırdadım abim bu hastanenin baş cerrahıydı her şey ona sorulup yapılırdı bizim ameliyatı da o yönetecek ti tabi ki ben olmasaydım bende iyiyim kendi alanımda canım

'' abi '' diye seslendim yanımdaki adama boyu uzundu bende kısaydım genlerin en iyisinin onda olması çok kötüydü '' efendim canım '' genleri almış olsan da seni seviyorum abim '' şey diyeceğim ''

'' ne diyeceksin ?'' diyerek beni taklit etti . '' ben ameliyata girmesem '' ilk kez kalp nakli olacaktı ve tek yapabileceğimi düşünmüyordum yada yapabileceğimi '' tabi ki de hayır gireceksin ve harika bir iş çıkaracaksın '' ya gerçekten başımıza iş çıkarırsam abi '' ya yapamasam hastaneden atarlar mı ?'' bana baktı ciddiydi '' tabi ki de atılırsın kayra bey bu hastaneye çok yatırım yaptı . '' korkum ikiye katlandı başımı öne eğdim saklanmak istermiş gibi

'' şaka be kızım ne atılması senin arkanda kocaman abin var . ama sen yine de elinden gelenin en iyisini yap ben sana inanıyorum '' alnımı öptü ve benden uzaklaştı koridor da tektim ama haklıydı benim arkamda abim vardı ve yanımda da Allah hey yavrum be

kesin batıracağım

AMELİYATTAN 4 SAAT SONRA ( KAYRANIN ODASINDA ) : 4 koca saat geçmişti kayra beyi uyandıracaktık ve eve gidecektik kayra beye hemşire bir iğne yaptı kayra bey yavaşça gözünü açtı . korkuyordum '' kayra bey iyi misiniz ?'' diye sordum

Kayra beyden cevap bekliyordum . o sırada başımın döndüğünü hissettim . hatırladığım tek şey yere düştüğümdü ...

2.5 ay sonra (hastane odası ) : kafam sert bir zemine düşmüş gibi acıyordu bugün rüyamda koma ya girmeden önceki son günümün bir kısmın seyirci gibi izlemiştim ama hiçbir şey hatırlamıyordum görmüştüm ama hayır yoktu bir şey

'' güzelim iyi misin ?'' odaya aniden biri girdi . orta boylu yemyeşil gözlü bir kadın bana baktı ve uyandığımı görünce gözünden bir yaş aktı bu o kadındı rüyamda cenazede adama kızın geliyor diyen kadındı gözümü kapattım yanlış yerdeydim . açtım ama hayır kadın hala bana bakıyordu gerçek dünyadaydım yaşıyordum .

'' siz kimsiniz acaba ? ve abim nerde ?'' ona abi demiştim çünkü dedim ya ona inanmıştım . '' abin dışarda babanla konuşuyor güzelim korkma benim hatırladın mı ? annen '' annem benim annem mi varmış ? '' hayır hatırlamıyorum üzgünüm ama sizi rüyamda gördüm '' ona rüyamdan bahsetmek ne kadar doğruydu bilemedim ve babam o neredeydi daha önemlisi ben içten içe ondan neden korkuyordum .

CAFER İN ANLATİMİYLA ;

"Baba dediğim gibi deren şuan çok hassas bir noktada ona ağır konuşma seni hatırlamıyor ama zihninin bir yerinde hala senden korktuğuna eminim " deren ondan korkuyordu ağladığımız geceleri unuttuysa ne iyi

" Sen karışma benim işime o kız dayağı yıllardır hak ediyordu sen onun yerine yediğim için şuan o yatakta "

Sınırını asıyordu ne diyeceğimi bilmiyordum . Konuşmadım kaçtım

" Sen ona vurmayı bırak saçının  teline dokun kırarım o elini " babam olabilirdi ama sınırı asmamalıydı  nede olsa ben bir doktordum ve oda benim kardeşim