Birçok krallığın kaderini baştan yazan Büyük Savaş'ta yüzlerce genç gibi ailesini kaybeden Quentin bir arayış peşinde kasabasını terk eder. İstediği arayış bu mudur bilinmez fakat kendini onlarca insanın, krallığın ve hatta dünyanın sırları arasında...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir daha dönmeyeceğine neredeyse emin olduğu o kasabaya son kez olduğunu umarak baktı. Büyük Savaş'ın 5. yılı için yapılan kutlamadan gelen kısık sesler anlaşılmazdı.
Her sene olduğu gibi tekrar düşündü: "Neden böylesine bir katliama ve ölüme sebep olan bir savaşın yıl dönümünü kutluyorlardı?"
İçine çektiği havayı aklını saran düşüncelerle birlikte bıraktı. At arabasından sarkarak kendisine uzatmış olduğu tombul elini tutmasını bekleyen adamın sırıtan ağzı, yapmacık bir öksürmeyle açıldı.
Adamın yardımıyla gecenin karanlığından at arabasına geçerken üşüdüğünü hissederek titredi.
"İçinde çocukluğunun geçtiği bir yeri bırakmak kolay olmuyordur elbet."
Genç adam, sözler karşısında yalnızca çekinerek gülümsedi. Gözleri geniş odayı tararken diğeri de arabacıya seslenmek için kafasını camdan çıkararak bağırdı. "Haydi, biz hazırız!"
Camı kapatıp geri döndüğünde araç hareketlendi. Adam geniş bir koltuğa yayıldıktan sonra ona da başka bir yeri işaret etti.
"Adın ne demiştin?"
Genç adam içinde yasal olup olmadığından emin olmadığı şişelerle dolu çantayı kenara itip oturmak için eğilirken konuştu. "Quentin... Quentin Sallow."
Quentin karşısında oturan orta yaşlı adamın, onu olduğundan genç gösteren siyah saçlarını ve gülümsemesini fark etti.
"Ve bendeniz Uzay. Gaiaterra'nın en saygın taciri!"
Quentin daha önce bu ismi duymadığını düşündü. Aslında daha önceden bune benzer de bir isim duymamıştı. Başka bir yerden mi, diye düşündü. Belki de bir lakaptı.
"Söyle bakalım, Quentin. Sen kimsin? Senin gibi gençler özellikle de bu tür günlerde kasabalarından ayrılmazlar."
Quentin şimdiden bunaldığını hissetti. Odadaki gerici atmosfer, odanın yalnızca birkaç lamba aydınlatılması yüzünden daha karanlık ve garip bir hâl alıyordu.
"Durmak için bir sebebim yok. Üstelik hiç kimse o Yıl Dönümü'nü gerçek amacına uygun bir şekilde yapmıyor. Sadece kendi ailem için demiyorum, onca insanın ölümü için yapılan hangi törende şarkı söylemek ve eğlenmek doğru olur?"
Yalnızca beş yılda, diye söylendi Quentin.
"Yalnızca beş yılda unutulmuş olamaz! İnsanlar bu kadar nankör olamaz. Onlar adına Shunna'ya dualar ve ilahiler söylememiz gerekirken yapılana bak!"
Sinirle sıkmış olduğu yumruklarını önünde topladı. Bir anda heyecanlandığını fark ettiğinde yutkundu fakat Uzay aynı ifadeyle ona bakıyordu.
