Başımı kaldırdım ve onu gördüm Miraçı."iyi misin?"diye sordu.Endişeli gözlerle bana bakıyordu.Bense sanki ayaklarımın üzerinde dayanamıyordum.Yere çökmeyeyim diye masadan sıkı sıkı tutuyordum.Öyle sıkı tutuyordum ki parmaklarımın uçları beyaz olmuşdu.Bir şey diyemediğimde Miraç elini masadan tutan elimin üzerine koydu.Sonra güven verici bir şekilde bana baktı.Başımı iyiyim anlamında salladığımda su aldı ve bana verdi.Suyu büyük yudumlarla içtim ve kendime gelip işime devam ettim.Aklıma geldikce ürperiyordum.Bir baba nasıl olurda bu kadar acımasız ola bilirdi?
Sonra restoranda son işlerde bittiğinde montumu alıp çıkacaktım.Ama Miraç beni durdurup "Yarın saat 15:00 da ben seni evin önünde bekliyor olacağım.Birlikte gideriz baloya"dedi
Başımı aşağı yukarı salladım ve arkamı dönüp gittim.Aslında Miraç bıraka bilirdi.Az önce bana teklif etmişti.Ama ben yalnız kalıp hava almak isteyeceğimi bildirmişdim.
Eve kadar yürüdüm.Metroya da binmedim.Rüzgar saçımda dans etti.Ben ise aydınlanma yaşıyordum.Olanları düşünüp,ne yaşadığımı sorguluyordum.
Eve varıp anahtarımı çıkardım ve kapıyı açtım.Hava almak iyi gelmişti.Kendi odama gittim ve kapıyı kapadım.Aç değildim.Birazdan herkes uyudukdan sonra da yiye bilirdim.
Sonra yarın ki baloyu düşündüm ve bu yüzümü buruşturmama neden oldu.Ne giyecektim?Ne yapacaktık?Ne içindi?Her neyse bir kiyafet seçmem gerekti.Benden olsa pantalon ve kazakla giderdim.Ama böyle bir lüksüm yoktu.Sonra rastgele bir elbise seçdim.Çok elbisem yoktu.Çok tercih ettiğim bir şey değildi.Elbiseyi masanın üzerine yarın giymek için bıraktım.Sonra günlüğümü açtım bazı şeyleri kaydettim.Unutmak istemediğim acı da olsa yaşadıklarımı.Sonra o sayfayı gördüm.Çok okunmuyordu bile.O sayfayı yazarken o kadar ağlamıştım ki.İstemesemde okudum.Çocukluk acılarımı görmek istedim.O anda yanımda birini gördüm.Küçük bir kızdı.Çocukluğum.Sanki o da benim yanımda oturdu ve okumaya başladı.
Annemin bir şey dememesi daha çok canımı yaktı.Beni sevmediğini istemediğini biliyorum.Ama benden böyle nefret ettiğini bilmiyordum.Anneler böyle olurmuydu?Babalar böyle olurmuydu?
Ben bazı şeyleri anlamaya başladım.Ama tam çözemiyordum.Bu adamlar neden gelmişti?O madde neydi?Babamdan ne istiyordular?Annem neden kahve yapmıştı onlara?
Sonrasında beni evlerine götürdüler.Onlarla kaldım.O 15 yaş benden büyük olan adamla aynı odaya koydular beni.Odama yerleştim.Bana kahve yapmamı söylediler.Bende ürkek adımlarla mutfağa gittim ve kahve yaptım.Kahve yapmayı öğrenmiştim.Çünkü annem bazen gittiğinde babam benden kahve istiyordu.Köpüklü olmadığında ise beni dövüyordu.Belki sevdiği gibi olmadı?Diye düşünüyorum.
Akşam adam geldi.Bana öyle baktı ki korkudan dizlerim titremeye başladı.Üzerime geldiğinde duvara daha fazla sokuldum.
Birden bire kolumdan tuttu ve kaldırdı.Canım acıyordu.Ama söyleyemezdim.Annem babam umursamıyordu.Ne yapacaktım?Hiç bir şey yapamadım.Beni yatağa doğru fırlattı.Ayağım yatağın kenarına değdi.Canım yandı anne.Çok canım yandı.Sonra saçlarımı okşadı.Pis elleriyle saçımı okşadı.Şefkat miydi?Bu amca neden saçımı okşuyordu?Kimdi?
Canım çıktı ama sesimi çıkarmadım.Sustum.Güçlü oldum.Ağlamadım.Ben güçlü bir kızım anne.Güçlüyüm.Hiç bir zaman benle gurur duymadın anne.Ama ben güçlüyüm anne.
Sonra o amca bana dokundu.Yüzümü okşadı.Sarıldı.Ben adamı ittim.Ona karşı gele bileceğimi zannettim.Ama o sert bir tokatı yüzüme vurdu.Anladım bu amca da babam gibi kötü biriydi.Anladım.
Bir kaç hafta orda kaldım.Annem gelip alır sandım.O kadar acımasız değildir dedim kendi kendime.Akşam bitti.Çok uzundu.İlk defa gece bu kadar uzundu.Geceler uzana bilirmiydi?Sabah olduğunda aşağı indim.Bir kız gördüm.Koltukta oturmuşdu.Benden yaşça büyük bir kızdı.Bize gelen kızdı.Yanına gidip ona gülümsedim çok mutsuz gözüküyordu.
'tanışalım mı?'diye sordum
'tanışalım'dedi
'ben Almila neden bu kadar mutsuzsun?'diye sordum kız çocuğuna
'amcam zorla beni bu insanlara verdi onlar çok kötüler'dedi gözünden acı yağıyordu
'belki sandığın kadar kötü değillerdir?'diye sordum
'sen daha yeni geldin'demişti
'ama en fazla ne yapabilirler ki?'diye sormuştum o ablaya
'beni hizmetçi gibi kullanıyorlar.Yapmayınca dövüyorlar'dedi
'ben sana yardımcı olurum ki'dedim ve ona sarıldım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sahte Gülüş
RandomAna karakterimiz Almila Aksoy başarılı bir kızdır.Ama hayatı istediği gibi yolunda gitmez.Geçmişinden travmaları kalan Almila büyüyünce de bunun etkisinde kalmaktatır.Almilaya destek olan arkadaşları olsa da hiç bir zaman Almilayı anlamamışlardır.Bi...